ZASADY SZCZEPIEŃ OCHRONNYCH.
ODPORNOŚĆ CZYNNA = ochrona przed chorobą zakaźną, wytworzona przez własny układ odpornościowy organizmu, zwykle trwała, powstająca pod wpływem działających nań antygenów i polegająca na wytwarzaniu swoistych przeciwciał (odporność humoralna) i specyficznych komórek odpornościowych (odporność komórkowa) oraz indukowaniu pamięci immmunologicznej.
ODPORNOŚĆ BIERNA = ochrona przed chorobą zakaźną poprzez przeniesienie gotowych przeciwciał z organizmu innego człowieka lub zwierzęcia.
ANTYGEN = żywa lub inaktywowana substancja ( np. białko, wielocukier) pobudzająca układ odpornościowy do odpowiedzi odpornościowej.
PRZECIWCIAŁO = cząsteczka białka (immunoglobulina), produkowana przez limfocyty B, w celu eliminacji antygenu.
UODPORNIENIE NATURALNE = wytworzenie odporności czynnej w następstwie przebycia choroby zakaźnej lub zakażenia bezobjawowego.
UODPORNIENIE SZTUCZNE (IMMUNOPROFILAKTYKA) = wytworzenie odporności czynnej lub biernej w następstwie wprowadzenia do organizmu preparatu biologicznego w postaci szczepionki lub surowicy odpornościowej albo immunoglobuliny.
UODPORNIENIE CZYNNE.
Stymulacja układu odpornościowego do produkcji swoistych przeciwciał (tj. wytwarzanie odporności humoralnej) i specyficznych komórek odpornościowych (tj. wytwarzanie odporności komórkowej) i indukcja pamięci immmunologicznej.
SZCZEPIENIE = uodpornienie sztuczne, czynne, poprzez wprowadzenie do organizmu szczepionki. Odporność poszczepienna i pamięć immunologiczna poszczepienna jest podobna do odporności naturalnej ale pozbawiona ryzyka choroby.