Zbiorek przepisów na ćw. Z PPG
Konstytucja:
Art. 20.
Społeczna gospodarka rynkowa oparta na wolności działalności gospodarczej, własności
prywatnej oraz solidarności, dialogu i współpracy partnerów społecznych
stanowi podstawę ustroju gospodarczego Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 22.
Ograniczenie wolności działalności gospodarczej jest dopuszczalne tylko w drodze
ustawy i tylko ze względu na ważny interes publiczny.
Art. 31.
3. Ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw mogą
być ustanawiane tylko w ustawie i tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym
państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, bądź dla
ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej, albo wolności i praw innych
osób. Ograniczenia te nie mogą naruszać istoty wolności i praw.
Art. 213.
1. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji stoi na straży wolności słowa, prawa do informacji
oraz interesu publicznego w radiofonii i telewizji.
2. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji wydaje rozporządzenia, a w sprawach indywidualnych
podejmuje uchwały.
Art. 214.
1. Członkowie Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji są powoływani przez Sejm,
Senat i Prezydenta Rzeczypospolitej.
2. Członek Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji nie może należeć do partii politycznej,
związku zawodowego ani prowadzić działalności publicznej nie dającej
się pogodzić z godnością pełnionej funkcji.
Art. 215.
Zasady i tryb działania Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, jej organizację oraz
szczegółowe zasady powoływania jej członków określa ustawa.
USTAWA O RZEMIOŚLE:
Art. 2.
1. Rzemiosłem jest zawodowe wykonywanie działalności gospodarczej przez osobę
fizyczną, z udziałem kwalifikowanej pracy własnej, w imieniu własnym tej
osoby i na jej rachunek, przy zatrudnieniu do 50 pracowników – zwaną dalej
rzemieślnikiem.
1a. Rzemiosłem jest również zawodowe wykonywanie działalności gospodarczej
przez wspólników spółki cywilnej osób fizycznych, z udziałem kwalifikowanej
pracy własnej, w imieniu własnym tych wspólników i na ich rachunek, zatrudniających
do 50 pracowników.
4. Do rzemiosła nie zalicza się działalności: handlowej, gastronomicznej, transportowej,
usług hotelarskich, usług świadczonych w wykonywaniu wolnych zawodów,
usług leczniczych oraz działalności wytwórczej i usługowej artystów plastyków
i fotografików.
Art. 7.
1. Tworzy się samorząd gospodarczy rzemiosła.
2. Samorząd gospodarczy rzemiosła jest niezależny w wykonywaniu swych zadań i
podlega tylko przepisom prawa.
3. Organizacjami samorządu gospodarczego rzemiosła są:
1) cechy,
3) izby rzemieślnicze,
4) Związek Rzemiosła Polskiego,
4. Organizacje samorządu gospodarczego rzemiosła tworzone są z inicjatywy
członków na zasadzie dobrowolnej przynależności.
5. Do zadań samorządu gospodarczego rzemiosła należy w szczególności:
1) promocja działalności gospodarczej i społeczno-zawodowej rzemiosła,
2) nadzór nad organizacją i przebiegiem procesu przygotowania zawodowego
w rzemiośle,
3) udzielanie pomocy rzemieślnikom i innym przedsiębiorcom zrzeszonym w
organizacjach samorządu gospodarczego rzemiosła,
4) reprezentowanie interesów środowiska rzemieślniczego wobec organów
administracji publicznej,
5) uczestniczenie w realizacji zadań z zakresu oświaty i wychowania w celu
zapewnienia wykwalifikowanych kadr dla gospodarki.
6. Właściwi ministrowie zasięgają opinii Związku Rzemiosła Polskiego odnośnie
do projektów aktów prawnych dotyczących rzemiosła.
7. Za zgodą organizacji samorządu gospodarczego rzemiosła jej członkami mogą
być, na czas określony, także osoby fizyczne wykonujące działalność gospodarczą,
niebędące rzemieślnikami, zatrudniające nie więcej niż 50 pracowników.
Art. 8.
Organizacje samorządu gospodarczego rzemiosła wymienione w art. 7 ust. 3 mają
osobowość prawną.
Ustawa o gospodarce komunalnej
Art. 1.
1. Ustawa określa zasady i formy gospodarki komunalnej jednostek samorządu terytorialnego,
polegające na wykonywaniu przez te jednostki zadań własnych, w
celu zaspokojenia zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej.
2. Gospodarka komunalna obejmuje w szczególności zadania o charakterze użyteczności
publicznej, których celem jest bieżące i nieprzerwane zaspokajanie
zbiorowych potrzeb ludności w drodze świadczenia usług powszechnie dostępnych.
Art. 3.
1. Jednostki samorządu terytorialnego w drodze umowy mogą powierzać wykonywanie
zadań z zakresu gospodarki komunalnej osobom fizycznym, osobom
prawnym lub jednostkom organizacyjnym nieposiadającym osobowości prawnej,
z uwzględnieniem przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. ustawy o finansach
publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240, z późn. zm.4)), w trybie przepisów
z dnia 19 grudnia 2008 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym (Dz. U. z
2009 r. Nr 19, poz. 100 oraz z 2010 r. Nr 106, poz. 675), przepisów ustawy z
dnia 9 stycznia 2009 r. o koncesji na roboty budowlane lub usługi (Dz. U. Nr 19,
poz. 101, z późn. zm.5)), przepisów ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo
zamówień publicznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 113, poz. 759, z późn. zm.6)), przepisów
ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o
wolontariacie (Dz. U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536) i ustawy z dnia 16 grudnia
2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 5, poz. 13) albo
na zasadach ogólnych.
2. Jeżeli do prowadzenia danego rodzaju działalności na podstawie innych ustaw
jest wymagane uzyskanie zezwolenia, jednostki samorządu terytorialnego mogą
powierzyć wykonywanie zadań wyłącznie podmiotowi posiadającemu wymagane
zezwolenie.
Art. 5.
Przepisy ustawy stosuje się odpowiednio do wykonywania zadań, o których mowa w
art. 1, przez związki międzygminne (związki komunalne), przez miasto stołeczne
Warszawa oraz w ramach porozumień komunalnych.
Art. 7.
Działalność wykraczająca poza zadania o charakterze użyteczności publicznej nie
może być prowadzona w formie samorządowego zakładu budżetowego.
Art. 9.
1. Jednostki samorządu terytorialnego mogą tworzyć spółki z ograniczoną odpowiedzialnością
lub spółki akcyjne, a także mogą przystępować do takich spółek.
2. Jednostki samorządu terytorialnego mogą także tworzyć spółki komandytowe
lub komandytowo-akcyjne, o których mowa w art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19
grudnia 2008 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym.
Art. 10.
1. Poza sferą użyteczności publicznej gmina może tworzyć spółki prawa handlowego
i przystępować do nich, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:
1) istnieją niezaspokojone potrzeby wspólnoty samorządowej na rynku lokalnym;
2) występujące w gminie bezrobocie w znacznym stopniu wpływa ujemnie na
poziom życia wspólnoty samorządowej, a zastosowanie innych działań i
wynikających z obowiązujących przepisów środków prawnych nie doprowadziło
do aktywizacji gospodarczej, a w szczególności do znacznego ożywienia
rynku lokalnego lub trwałego ograniczenia bezrobocia.
2. Poza sferą użyteczności publicznej gmina może tworzyć spółki prawa handlowego
i przystępować do nich również wówczas, jeżeli zbycie składnika mienia komunalnego
mogącego stanowić wkład niepieniężny gminy do spółki albo też
rozporządzenie nim w inny sposób spowoduje dla gminy poważną stratę majątkową.
3. Ograniczenia dotyczące tworzenia spółek prawa handlowego i przystępowania
przez gminę do nich, o których mowa w ust. 1 i 2, nie mają zastosowania do posiadania
przez gminę akcji lub udziałów spółek zajmujących się czynnościami
bankowymi, ubezpieczeniowymi oraz działalnością doradczą, promocyjną, edukacyjną
i wydawniczą na rzecz samorządu terytorialnego, a także innych spółek
ważnych dla rozwoju gminy, w tym klubów sportowych działających w formie
spółki kapitałowej.
4. Poza sferą użyteczności publicznej województwo może tworzyć spółki prawa
handlowego na zasadach i w formach określonych w ustawie o samorządzie województwa.
Art. 14.
1. Przedsiębiorstwa komunalne, w stosunku do których rada gminy do dnia 30
czerwca 1997 r. nie postanowiła o wyborze organizacyjno-prawnej formy lub o
ich prywatyzacji, ulegają z dniem 1 lipca 1997 r. przekształceniu w jednoosobową
spółkę gminy, z mocy prawa.
2. Jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej, spółka ta wstępuje we wszystkie stosunki
prawne, których podmiotem było przedsiębiorstwo komunalne, bez
względu na charakter prawny tych stosunków.
Art. 15.
1. Przed upływem terminów, o których mowa w art. 14 ust. 1, wójt (burmistrz, prezydent
miasta) decyduje o rodzaju spółki, ustala jej statut (akt założycielski) i
niezwłocznie składa wniosek o wpisanie spółki do rejestru handlowego8).
2. Wykreślenie przedsiębiorstwa komunalnego z rejestru przedsiębiorstw państwowych
następuje z urzędu, po dokonaniu wpisu spółki do rejestru handlowego, z
dniem 1 lipca 1997 r.
Ustawa o samorządzie gminnym
Art. 6.
1. Do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym,
nie zastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.
2. Jeżeli ustawy nie stanowią inaczej, rozstrzyganie w sprawach, o których mowa w
ust. 1, należy do gminy.
Art. 7.
1. Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy.
W szczególności zadania własne obejmują sprawy:
1) ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i
przyrody oraz gospodarki wodnej,
2) gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego,
3) wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania
ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych,
wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia
w energię elektryczną i cieplną oraz gaz,
3a) działalności w zakresie telekomunikacji,
4) lokalnego transportu zbiorowego,
5) ochrony zdrowia,
6) pomocy społecznej, w tym ośrodków i zakładów opiekuńczych,
6a) wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej,
7) gminnego budownictwa mieszkaniowego,
8) edukacji publicznej,
9) kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony
zabytków i opieki nad zabytkami,
10) kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych,
11) targowisk i hal targowych,
12) zieleni gminnej i zadrzewień,
13) cmentarzy gminnych,
14) porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli oraz ochrony przeciwpożarowej
i przeciwpowodziowej, w tym wyposażenia i utrzymania gminnego
magazynu przeciwpowodziowego,
15) utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz
obiektów administracyjnych,
16) polityki prorodzinnej, w tym zapewnienia kobietom w ciąży opieki socjalnej,
medycznej i prawnej,
17) wspierania i upowszechniania idei samorządowej, w tym tworzenia warunków
do działania i rozwoju jednostek pomocniczych i wdrażania programów
pobudzania aktywności obywatelskiej,
18) promocji gminy,
19) współpracy i działalności na rzecz organizacji pozarządowych oraz podmiotów
wymienionych w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności
pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873, z
późn. zm.),
20) współpracy ze społecznościami lokalnymi i regionalnymi innych państw.
2. Ustawy określają, które zadania własne gminy mają charakter obowiązkowy.
3. Przekazanie gminie, w drodze ustawy, nowych zadań własnych wymaga zapewnienia
koniecznych środków finansowych na ich realizację w postaci zwiększenia
dochodów własnych gminy lub subwencji. Przepis art. 8 ust. 4 i 5 stosuje się
odpowiednio.
Art. 8.
1. Ustawy mogą nakładać na gminę obowiązek wykonywania zadań zleconych z
zakresu administracji rządowej, a także z zakresu organizacji przygotowań i
przeprowadzenia wyborów powszechnych oraz referendów.
2. Zadania z zakresu administracji rządowej gmina może wykonywać również na
podstawie porozumienia z organami tej administracji.
2a. Gmina może wykonywać zadania z zakresu właściwości powiatu oraz zadania z
zakresu właściwości województwa na podstawie porozumień z tymi jednostkami
samorządu terytorialnego.
2b. Spory majątkowe wynikłe z porozumień, o których mowa w ust. 2 i 2a oraz w
art. 74, rozpatruje sąd powszechny.
3. Gmina otrzymuje środki finansowe w wysokości koniecznej do wykonania zadań,
o których mowa w ust. 1, 2 i 2a.
4. Szczegółowe zasady i terminy przekazywania środków finansowych, o których
mowa w ust. 3, określają ustawy nakładające na gminy obowiązek wykonywania
zadań zleconych lub zawarte porozumienia.
5. W przypadku niedotrzymania terminów, o których mowa w ust. 4, gminie przysługują
odsetki w wysokości ustalonej dla zaległości podatkowych.
Art. 9.
1. W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a
także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.
2. Gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą
wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w
przypadkach określonych w odrębnej ustawie.
3. Formy prowadzenia gospodarki gminnej, w tym wykonywania przez gminę zadań
o charakterze użyteczności publicznej, określa odrębna ustawa.
4. Zadaniami użyteczności publicznej, w rozumieniu ustawy, są zadania własne
gminy, określone w art. 7 ust. 1, których celem jest bieżące i nieprzerwane zaspokajanie
zbiorowych potrzeb ludności w drodze świadczenia usług powszechnie
dostępnych.
Ustawa o samorządzie powiatowym
Art. 6.
1. W celu wykonywania zadań powiat może tworzyć jednostki organizacyjne i zawierać
umowy z innymi podmiotami.
2. Powiat nie może prowadzić działalności gospodarczej wykraczającej poza zadania
o charakterze użyteczności publicznej.
Ustawa o samorządzie województwa
Art. 13.
1. W sferze użyteczności publicznej województwo może tworzyć spółki z ograniczoną
odpowiedzialnością, spółki akcyjne lub spółdzielnie, a także może przystępować
do takich spółek lub spółdzielni.
2. Poza sferą użyteczności publicznej województwo może tworzyć spółki z ograniczoną
odpowiedzialnością i spółki akcyjne oraz przystępować do nich, jeżeli
działalność spółek polega na wykonywaniu czynności promocyjnych, edukacyjnych,
wydawniczych oraz na wykonywaniu działalności w zakresie telekomunikacji
służących rozwojowi województwa.
USTAWA ANTYMONOPOLOWA
Dział II
Zakaz praktyk ograniczających konkurencję
Rozdział 1
Zakaz porozumień ograniczających konkurencję
Art. 6.
1. Zakazane są porozumienia, których celem lub skutkiem jest wyeliminowanie,
ograniczenie lub naruszenie w inny sposób konkurencji na rynku właściwym,
polegające w szczególności na:
1) ustalaniu, bezpośrednio lub pośrednio, cen i innych warunków zakupu lub
sprzedaży towarów;
2) ograniczaniu lub kontrolowaniu produkcji lub zbytu oraz postępu technicznego
lub inwestycji;
3) podziale rynków zbytu lub zakupu;
4) stosowaniu w podobnych umowach z osobami trzecimi uciążliwych lub niejednolitych
warunków umów, stwarzających tym osobom zróżnicowane warunki
konkurencji;
5) uzależnianiu zawarcia umowy od przyjęcia lub spełnienia przez drugą stronę
innego świadczenia, niemającego rzeczowego ani zwyczajowego związku
z przedmiotem umowy;
6) ograniczaniu dostępu do rynku lub eliminowaniu z rynku przedsiębiorców
nieobjętych porozumieniem;
7) uzgadnianiu przez przedsiębiorców przystępujących do przetargu lub przez
tych przedsiębiorców i przedsiębiorcę będącego organizatorem przetargu
warunków składanych ofert, w szczególności zakresu prac lub ceny.
2. Porozumienia, o których mowa w ust. 1, są w całości lub w odpowiedniej części
nieważne, z zastrzeżeniem art. 7 i 8.
Art. 7.
1. Zakazu, o którym mowa w art. 6 ust. 1, nie stosuje się do porozumień zawieranych
między:
1) konkurentami, których łączny udział w rynku w roku kalendarzowym poprzedzającym
zawarcie porozumienia nie przekracza 5%;
2) przedsiębiorcami, którzy nie są konkurentami, jeżeli udział w rynku posiadany
przez któregokolwiek z nich w roku kalendarzowym poprzedzającym
zawarcie porozumienia nie przekracza 10%.
2. Przepisów ust. 1 nie stosuje się do przypadków określonych w art. 6 ust. 1 pkt
1–3 i 7.
Art. 8.
1. Zakazu, o którym mowa w art. 6 ust. 1, nie stosuje się do porozumień, które jednocześnie:
1) przyczyniają się do polepszenia produkcji, dystrybucji towarów lub do postępu
technicznego lub gospodarczego;
2) zapewniają nabywcy lub użytkownikowi odpowiednią część wynikających z
porozumień korzyści;
3) nie nakładają na zainteresowanych przedsiębiorców ograniczeń, które nie są
niezbędne do osiągnięcia tych celów;
4) nie stwarzają tym przedsiębiorcom możliwości wyeliminowania konkurencji
na rynku właściwym w zakresie znacznej części określonych towarów.
2. Ciężar udowodnienia okoliczności, o których mowa w ust. 1, spoczywa na
przedsiębiorcy.
3. Rada Ministrów może, w drodze rozporządzenia, wyłączyć określone rodzaje porozumień
spełniające przesłanki, o których mowa w ust. 1, spod zakazu,
o którym mowa w art. 6 ust. 1, biorąc pod uwagę korzyści, jakie mogą przynieść
określone rodzaje porozumień. W rozporządzeniu Rada Ministrów określi:
1) warunki, jakie muszą być spełnione, aby porozumienie mogło być uznane za
wyłączone spod zakazu;
2) klauzule, których występowanie w porozumieniu stanowi naruszenie art. 6;
3) okres obowiązywania wyłączenia
oraz może określić klauzule, których występowania w porozumieniu nie uznaje
się za naruszenie art. 6.
Rozdział 2
Zakaz nadużywania pozycji dominującej
Art. 9.
1. Zakazane jest nadużywanie pozycji dominującej na rynku właściwym przez jednego
lub kilku przedsiębiorców.
2. Nadużywanie pozycji dominującej polega w szczególności na:
1) bezpośrednim lub pośrednim narzucaniu nieuczciwych cen, w tym cen nadmierni...