Helmut Weber
Tłumaczył Bronisław Bartkiewicz
Zbrojenia tynku sĢ to wkładki w warstwie tynku: z metalu, włokien mineralnych lub włókien
z tworzyw sztucznych, stosowane w celu zmniejszenia podatnoĻci na zarysowania. Disiaj
stosowane sĢ przewaŇnie odporne na działanie alkaliów wkładki z tkaniny z włókien
szklanych. Generalnie wszystkie stosowane materiały powinny byę trwale odporne na
alkalicznoĻę tynków, oraz na inne czynniki chemicze i wpływy fizyczne. które wynikajĢ z
rodzaju tynku lub sposobu jego uŇytkowania, np. zawilgocenie lub wpływ Ļrodka wiĢŇĢcego.
Działanie zbrojenia tynku polega na przekazywaniu sił na wiħksze powierzchnie, to znaczy
rozkładane sĢ siły z podłoŇa. W ten sposób moŇe powstawaę wiele małych rys zamiast jednej
duŇej. Słuszna jest nastħpujĢca zaleŇnoĻę:
??= K: F
w której:
??= wystħpujĢce naprħŇenie,
K = siły z podłoŇa tynku,
F = powierzchnia wynikajĢca z istnienia zbrojenia.
JeĻli wystħpujĢce naprħŇenia sĢ wiħksze niŇ wytrzymałoĻę materiału to, dochodzi do
tworzenia rys. Dziħki powiħkszeniu powierzchni niebezpieczeıstwo takie jest znacznie
ograniczone.
Wskazówki praktyczne
Zbrojenie tynku naleŇy stosowaę zawsze tam, gdzie niebezpieczeıstwo tworzenia rys jest
podwyŇszone, np.:
• zmiana materiału podłoŇa (płyta lekka z wełny drzewnej w strefie Ňaluzji/mur z cegły),
• naroŇa przy otworach w murze, np. okna i drzwi, w celu unikniħcia rys skoĻnych,
• przy murach niejednorodnych, np mury z kamienia łamanego,
• przy naprawach rys, np. rysy powstałe wskutek przemieszczania siħ stropu.
Zbrojenie tynku naleŇy zawsze układaę w strefie rozciĢganej, tzn. mniej wiħcej w Ļrodku
uszkodzonego obszaru. Zbrojenie nie powinno byę połĢczone z podłoŇem.
Literatura
WEBER H. u.a.: Fassadenschutz und Bausanierung (Ochrona i renowacja elewacji
budynków). Expert-Verlag, Renningen 1994.
WTA Merkblatt "Instandsetzung gerissener Putze an Fassaden" (Instrukcja WTA "Naprawa
zarysowanych tynków na fasadach").
DIN 18 550.