z punktem jak rozwiązać, Budownictwo, semestr 2, MECHANIKA TEORETYCZNA, semestr 2 na EGZAMIN mechana

Poza tym na świecie jest niewiele istot groźniejszych od kobiety.

1 kin

Wykład 1

Literatura

                       między innymi:

1. Jan              Misiak              Mechanika Techniczna t. 2 WNT

2. Jerzy              Leyko              Mechanika Ogólna t. 1 i t. 2, PWN

3. L. M.              Laudański Mechanika porządkiem

                                  geometrycznym wyłożona t. 1 WPW

4. E.                            Antoniuk Zadania z mechaniki ogólnej t.2 WPW

itd.

Mechanika jest działem fizyki zajmującym się badaniem ruchu ciał materialnych.

Mechanika ogólna, zwana również mechaniką teoretyczną,

zajmuje się ustaleniem ogólnych praw ruchu ciał materialnych oraz zastosowaniem tych praw do pewnych wyidealizowanych schematów ciał rzeczywistych jakimi są

punkt materialny oraz ciało doskonale sztywne.

Mechanikę ogólną dzielimy na dwa zasadnicze działy:

kinematykę i dynamikę.

Kinematyka zajmuje się badaniem ilościowym ruchu ciał niezależnie od czynników fizycznych wywołujących ruch, jest więc pewnego rodzaju geometrią ruchu w czasie.

Dynamika rozpatruje ruch ciał materialnych w zależności od sił działających na te ciała.

Ciało doskonale sztywne stanowi przybliżony model ciała stałego i wystarczy dla rozwiązania niektórych ważnych dla zastosowań przypadków ruchu i równowagi.

Hydromechanika gałąź mechaniki zajmująca się badaniem ruchu cieczy.

Aeromechanika gałąź mechaniki zajmująca się badaniem ruchu gazów.

Pierwsze podstawy kinematyki i dynamiki zostały stworzone przez Galileusza (1564-1642), a następnie przez

Newtona (1642-1772).

2 kin.

Ruchem ciała  nazywamy zachodzącą w czasie

zmianę jego położenia względem innego ciała, które

umownie przyjmujemy za nieruchome.

Układ związany z ciąłem nieruchomym nazywamy układem odniesienia.

Z powyższego wynika, że przed przystąpieniem do badania

ruchu jakiegoś ciała należy najpierw ustalić, względem jakiego innego ciała ruch te będziemy badali. Przestrzeń,

w której w ten sposób określamy położenie punktów, nosi nazwę przestrzeni Euklidesa.







                                                     satelita











                  zS                                  ziemia





 

 

Słońce

                                              yS











                                                         xS            Rys.1

 



                 











                   z                                  satelita



                                                             y

















ziemia                                 x                          Rys.2

 

                                                            

Równania ruchu punktu we współrzędnych prostokątnych









                     z                        l









                                  A                    r          promień wektor





                            



                                 r    z                   y













                                                                        Rys.3



                                             x





      x                y

3kin

W przypadku gdy punkt porusza się, czyli zmienia

z upływem czasu swoje położenie wówczas



     x = f1(t),        y = f2(t),         z = f3(t)                            (1)



Położenie początkowe      położenie punktu w chwili t = 0



Tor punktu            linia będąca miejscem geometrycznym

                               chwilowych położeń punktu (linia l rys.3)

Jeśli torem punktu jest linia płaska to może być



    np. z = con. wtedy:     x = f1(t),        y = f2(t),               (2)





Promień wektor r          jest funkcją wektorową czasu i







                  i oznaczamy to r = r (t)                                   (3)



Jeśli początek r    pokrywa się z początkiem układu 0xyz to



             rx = x(t),       ry = y(t),         rz = z(t)                        (4)







                             z



                         z(t)





                                                  A

 







                                  k      r      













                            0                            y(t)       y







                       i          j









                x(t)                                               Rys.4

                    x











                            r = i x(t) + j y(t) + k z(t)                          (5)

Przykład 1

Punkt A porusza się w po płaszczyźnie, przy czym jego

równania ruchu mają postać:



                    x = a sin(kt),        y = b cos2(kt)                      (6)

gdzie a, b oraz k oznaczają pewne stałe. Należy wyznaczyć

tor punktu A.

Rozwiązanie

jeśli x i y mają miano np. cm to a i b też muszą być w cm



jeśli t są mierzone w sekundach to k ma miano rad sek

lub 10/s.

4kin



z równań (5)      ,                 (a)



korzystając ze związku                (b)

wstawiając (a) do (b) otrzymujemy równanie toru





        stąd                                  (7)

Torem punktu A jest parabola przedstawiona na rys.5.

Jak wynika z równań ruchu (6), współrzędne poruszającego się punktu muszą spełniać następujące warunki:        .

Torem punktu nie jest cała parabola a tylko jej łuk A1,Ao,A2. W chwili początkowej tj. t = 0 punkt znajduje się

w wierzchołku paraboli Ao.



                                        y

 









                                     Ao         A





                                                    







                         A1       -a      +a        A2    x

                                                                            Rys.5



 

Równania ruchu punktu we współr...
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • kachorra.htw.pl