Pracochłonność – rozmiar (wielkość) pracy, roboty (suma przepracowanych jednostek czasu przez stanowisko robocze)
stanowisko godzina
tij = si*tpzij + ni * tji
Długotrwałość – przedział czasowy między dwoma okresami rozpoczęcia i zakończenia [gr]
(jaka ilość czasu potzrbna jest na wykonanie części)
Cij = Ti/rk [gr/dzień] rk ↑ cij↓
Rk – ilość użytych zasobów do realizacji zadania (urządzenia, maszyny)
Cechy procesów zorganizowanych1.proporcjonalność (równomierne obciążenie)
2.podręczność
3.ciągłość
4.równoległość
5.specjalizacja (podział pracy wg określonych kryteriów)
6.rytmiczność ( (praca zsynchronizowana)
7.koncentracja (nagromadzenie środków, efekt synergii)
8.terminowość (just-in-time)
9.elastyczność
10.rzetelność
11.liniowość
System planów1.plan produkcji
2.rozwoju tech
3.zaopatrzenia
4.zatrudnienia i płac
5.kosztów własnych
6.remontów
7.zbytu i eksportu
8.finansowy
9.inwestycyjny
10.wykorzystania zdolności prod
11.kooperacji
Jakie czynności obejmuje tpz-czas pobrania zadania
-czas pobrania pomocy warsztatowe
-czas zapoznania się z dokumentacją
-czas ustalenia pomocy warsztatowych
-czas wykonania próbnej sztuki
-czas uzyskania zatwierdzenia próbnej sztuki w KJ
-czas zdjęcia pomocy warsztatowych
-czas zdania pomocy warsztatowych
-czas zdania wykonanej produkcji
-czas innych niewyspecjalizowanych czynności
Fundusze czasu pracy – rodzaje
Fk – kalendarzowy (365*8) możemy go odnosić do człowieka albo do maszyny
Fn – nominalny Fn = Fk – Fw
Fw – czasu wolnego
Fm – maszynowy (Fmn, Frn)
Fm nie może mieć 100% - obliczamy Fde – efektywny, dysponowany
Fde = Fmn *ηn
ηn =ηm*ηl*ηrem*ηe*ηnarz*ηr
Fder = Frn – Furl – Fch - Fpn
Norma czasu pracyt = tpz + n*tj n-liczna sztuk
Cyklogram wyrobu złożonego – istota, cel, dane do budowy
Jest to model, graficzny obraz złożoności cyklu produkcyjnego oraz modelem obrazującym system wyprzedzeń w czasie
Potrzeba jego stosowania wynika z :
-zróżnicowania w czasie dostarczania części do montażu i potrzeby opanowania tego procesu
-produkcji w seriach (partiach)
Służy do:
-określenia długotrwałości cyklu
-wyznaczenia terminów i wyprzedzeń
-ustalenia przepływu produkcji przez JP
-regulacji produkcji (kontroli, księgowania terminów)
-rozliczeń zapasów i produkcji
-organizowania zasobów i procesów (przygotowanie materiałów, narzędzi, przyrządów itp.
-zapewnienia w określonym czasie niezbędnej obsady
Cyklogram jest narzędziem umożliwiającym zarządzanie produkcją. Podstawą do budowy cyklogramu jest schemat montażowy.
Dane do budowy:
-schemat montażowy
-no , nt
-pracochłonność operacji
-wskaźnik wielostrumieniowości
-normatywy przerw międzyoperacyjnych
Podst drogi i podziały zdolności produkcyjnej-zmniejszenie strat czasu dyspozycyjnego maszyn
-dostosowanie rodzajowo i ilościowo parku maszynowego do potrzeb programu i technologii produkcji
-zwiększenie zmianowości
-sprawne planowanie i dysponowanie robót i materiałów
-zwiększenie współczynnika wydajności
-zmniejszenie czasu tj
-zapewnienie odpowiedniej jakości produkcji
-osiągnięcie niskiego udziału tpz
-kooperacja czynna
-działanie ekstensywne: modernizowanie technologii, parku maszynowego, organizowanie produkcji w sposób generalny
Ekonomiczna wielkość partii
Optymalna wielkość partii – zapewnia osiągnięcie najniższego kosztu jednostkowego (kosztu wytworzenia)
Ekonomiczna wielkość partii produkcyjnej – przedział liczbowy, w którym odchylenia kosztu produkcji są zaniedbywanie małe i dają pole manewru przy regulacji toku produkcji
kc = ks+ktw+km+kzam [zł/szt]
gdzie:
ks – koszt surowca (mat bezpośredniego)
ktw-suma kosztów stanowiskowych wykonania 1 szt
km-koszt składowania, magazynowania 1 szt
kzam- koszt zamrożenia robót w toku
ktw(n) = Ktpz/n
Km(n) = n(qmt*cmt*Tj+qmm*cmm*Rj)
Kzam =Wz*π*1/p
Wz = zrt*cśr = zrt*ck*γ
Elementy systemu pracy
System –zbiór elementów (zbiór relacji)
Przestrzeń operacyjna
Układ :
a-τ ; a-r ; r-τ
r-τ – płaszczyzna sterowania wg operacji; obrazuje obciążenie stanowisk roboczych w czasie. Można tu wyróżnić dwa pojęcia – pracochłonności i długotrwałość
a-τ – płaszczyzna sterowania wg asortymentu (przedmiotu). Tu pojawiają się operacje w miarach czasu. Na tej płaszczyźnie możemy odczytać cykle produkcyjne wyrobu prostego (czyli kiedy się rozpocznie i skończy)
a-r – płaszczyzna alokacji przyporządkowania asortymentu przedmiotu do stanowisk roboczych
Sposób rozstawienia stanowisk
-krokowo(np.Corelap, metoda trójkątów Schmigalli)
-iteracyjnie (Craft)
Sposób prezentacji rozmieszczenia stanowisk:
-punktowo (met trójkątów Schmigalli)
-modułowo (Corelap)
Metoda Trójkątów Schmigalli-metoda punktowa, przybliżona, krokowa, z nieograniczoną możliwością wyboru miejsc.
-niezbędnymi danymi do wykonania obliczeń są:
n – liczba rozmieszczonych stanowisk
sij – macierz ich powiązań transpotrowych
Idea algorytmu jest następująca:
-w każdym kroku rozmieszczamy dokładnie jedno stanowisko
-lokujemy je w takich miejscach, aby stanowiska o największych powiązaniach...
funkcja celu Q=ΣΣ Sij * Lm(ij) → min
Q – sumaryczna wartość obciążenia rozstawionych stanowisk
Sij – ij-ty element macierzy obciążenia stanowisk roboczych
Lm(ij) – odległość pomiędzy dwoma stanowiskami m , w których rozstawiono obiekty i , j
Korzyści:
-prosty algorytm
-zadowalająca jakość wyniku
-najlpsze wyniki w porównaniu do innych metod z tej samej rodziny metod
Wady:
-jako, że stanowiska rozmieszczone są jako węzły regularnej sieci, powinno być założone że: -stanowiska mają podobne rozmiary; - odległość pomiędzy stanowiskami jest podobna
Partia produkcyjna częściPartia detali – zgrupowanie jednorodnych detali wykonywanym na stanowisku roboczym w ramach jednej detalooperacji przy jednakowym nakładzie tpz
Wielkość partii prod decyduje o rozłożeniu kosztów powstałych ze zużycia czasów tpz stanowiska roboczego i jego przezbrojenia na liczbę sztuk wykonywanych za jednym przygotowaniem stanowiska.
Zalety zwiększania wielkości partii-wzrost wydajności pracy robotnika
-polepszenie jakości produkcji
-lepsze wykorzystanie maszyn
Wady:
-wydłużenie cyklu produkcji
-zwiększenie zapasów produkcji w toku
-wzrost zamrożenia środków obrotowych
-wzrost kosztów własnych
Metody określenia wielości partii:
-udział czasu przezbrojenia w czasie wykonania
-okres powtarzalności produkcji
-minimalizacja kosztów własnych produkcji
Czynniki wpływające na poziom możliwości produkcyjnych
-kwalifikacje pracowników
-poziom wykorzystania przedmiotów pracy
-poziom wykorzystania środków pracy
-poziom i efektywność procesu technologicznego
-poziom organizacji
-poziom specjalizacji i kooperacji
Sposoby podnoszenia zdoln prod (likwidacja wąskiego gardła, przekroju)
1.zmniejszenie strat czasu dyspozycyjnego maszyn
2.zwiększenie zmianowości
3.sprawne planowanie i dysponowanie (robót, mater, narzędzi, transportu itp. na stanowiska robocze)
4.zwiększenie wspólcz wydajności
5.zmniejszenie czasu tj
6.zapewnienie odpowiedniej jakości produkcji
7.osiąganie niskiego udziału tpz
8.kooperacja czynna
9.modernizowanie technologii, organizacji produkcji