Wymagania budowlane dla inwalidów, BHP - Bezpieczeństwo i Higiena Pracy, Wymagania budowlane

1

Niepełnosprawni – wymagania techniczno-budowlane – stan na 2003

Wymagania dla zakładów pracy chronionej, zakładów aktywności zawodowej i innych, w których mogą przebywać osoby niepełnosprawne.

Budynki, w których zatrudniani są niepełnosprawni, a tak­że ich otoczenie, tj.: ciągi komunikacyjne piesze, parkingi i miej­sca postojowe, powinny spełniać warunki określone w przepi­sach techniczno-budowlanych (Dz. U. z 2002 r. Nr 75, poz. 690). Z podstawowych trzech grup niepełnosprawności, czyli osób z dysfunkcją wzroku, słuchu i z dysfunkcją ruchu, największych udogodnień typu budowlanego wymaga się dla osób niepełno­sprawnych ruchowo. Spełnianie ich potrzeb oraz wymagań za­spakaja w dużej mierze oczekiwania osób o innych rodzajach niepełnosprawności i wpływa na podwyższenie standardu wnętrz przeznaczonych również dla ludzi zdrowych.

Ogrodzenia

Bramy i furtki w ogrodzeniu nie mogą otwierać się na ze­wnątrz działki i mieć progów utrudniających wjazd osób niepełno­sprawnych na wózkach inwalidzkich.

Miejsca postojowe dla samochodów osobowych

1.        Zagospodarowując działkę budowlaną, należy urzą­dzić, stosownie do jej przeznaczenia i sposobu zabudowy, miej­sca postojowe dla samochodów użytkowników stałych i przebywających okresowo, w tym również miejsca postojowe dla samo­chodów, z których korzystają osoby niepełnosprawne.

2.        Dla parkingów przy zakładach pracy chronionej liczbę odpo­wiednio przystosowanych i oznakowanych stanowisk postojo­wych ustala się proporcjonalnie do liczby pracowników i licz­by osób korzystających z tego parkingu. Przyjmuje się śred­nio, że ok. 10% stanowisk, nie mniej jednak niż 2, powin­no być przeznaczonych dla samochodów, z których korzysta­ją osoby niepełnosprawne.

3.        Miejsca postojowe dla samochodów, z których korzysta­ją wyłącznie  osoby  niepełnosprawne, mogą być usytuowa­ne w odległości nie mniejszej niż 5m od okien budynku miesz­kalnego wielorodzinnego i zamieszkania zbiorowego oraz zbliżo­ne bez żadnych ograniczeń do innych budynków. Miejsca te wy­magają odpowiedniego oznakowania.

4.        Stanowiska postojowe dla samochodów osobowych powinny mieć co najmniej szerokość 2,3m i długość 5m, przy czym dla samochodów użytkowanych przez osoby niepeł­nosprawne szerokość stanowiska  powinna wynosić  co  naj­mniej 3,6m i długość 5m, a w przypadku usytuowania wzdłuż jezdni – długość co najmniej 6m i szerokość co najmniej 3,6m, z możliwością jej ograniczenia do 2,3m w przypadku zapewnie­nia możliwości korzystania z przylegającego dojścia lub cią­gu pieszo – jezdnego.

5.        Stanowiska postojowe w garażu, przeznaczone dla samocho­dów, z których korzystają osoby niepełnosprawne, powin­ny mieć zapewniony dojazd na wózku inwalidzkim z drogi ma­newrowej do drzwi samochodu co najmniej z jednej strony, o sze­rokości nie mniejszej niż 1,2m.

6.        Stanowiska postojowe dla samochodów, z których korzysta­ją osoby niepełnosprawne, należy sytuować na poziomie terenu lub na kondygnacjach dostępnych dla tych osób z pochyl­ni, odpowiadającej warunkom określonym w przepisach dotyczą­cych pochylni i schodów lub przy zastosowaniu mechanicznych urządzeń podnośnych.

Dojścia i dojazdy

1.        Do wejść do budynku mieszkalnego wielorodzinnego, za­mieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej powin­ny być doprowadzone od dojazdów utwardzone dojścia o szero­kości min. 1,5 m, przy czym co najmniej jedno dojście powin­no zapewnić osobom niepełnosprawnym dostęp do całego bu­dynku lub tych jego części, z których osoby te mogą korzystać.

2.        Wymiary płaszczyzny podestu przy wejściu do budynku po­winny umożliwiać swobodne manewrowanie wózkiem inwa­lidzkim i zależą od rodzaju oraz kierunku otwierania skrzy­deł drzwiowych. W związku z tym, w zależności od rodza­ju drzwi i przyjętego rozwiązania, należy zapewnić prze­strzeń o wymiarach co najmniej 1,5 x 1,5m albo 1,5 x 2m.

3.        W przypadku stosowania przed wejściem lub w przedsion­ku wycieraczek perforowanych - kształt i wielkość otworów po­winny zapewniać bezpieczny przejazd wózkiem inwalidz­kim i przejście osób posługujących się kulami i laskami.

Ogólne wymagania dla budynków i pomieszczeń

1.        W budynku mieszkalnym, zamieszkania zbiorowego i uży­teczności publicznej, wyposażonym w dźwigi, należy zapew­nić osobom niepełnosprawnym dostęp do nich i dojazd na wszyst­kie użytkowe kondygnacje.

2.        W nowo wznoszonym niskim budynku zamieszkania zbio­rowego i użyteczności publicznej, niewymagającym wyposażenia w dźwigi, należy zainstalować urządzenia techniczne, zapew­niające osobom niepełnosprawnym dostęp na kondygnacje z po­mieszczeniami użytkowymi, z których będą korzystać.

Wejścia do budynków

1.        Położenie drzwi wejściowych do budynku oraz kształt i wy­miary pomieszczeń wejściowych powinny umożliwiać dogod­ne warunki ruchu. Drzwi wejściowe do budynku i ogólnodostępnych pomieszczeń użytkowych powinny mieć w świetle ościeżni­cy co najmniej szerokość 0,9m i wysokość 2m. W przypadku zastosowania drzwi zewnętrznych dwuskrzydłowych szero­kość skrzydła głównego nie może być mniejsza niż 0,9m. Wyso­kość progów w drzwiach nie może przekraczać 20mm.

2.        Drzwi otwierające się systemem tradycyjnym powinny mieć klamkę umieszczoną na wysokości 0,85 - 1,1m od poziomu pod­łogi. Zamiast klamek, stwarzających możliwość zaczepienia ubra­niem, bezpieczniej jest stosować uchwyty, które należy umiesz­czać tak, aby oś pozioma uchwytu znajdowała się nie wyżej niż 1m i nie niżej niż 0,9m od poziomu podłogi.

3.        Skrzydła drzwiowe wykonane z przezroczystych tafli powin­ny być oznakowane w sposób widoczny i wykonane z materia­łu zapewniającego bezpieczeństwo użytkowników w przypad­ku stłuczenia. Oznakowanie drzwi to - na przykład - wprowadze­nie odmiennego, silnie kontrastującego koloru lub faktury obramo­wania drzwi w stosunku do tła, albo zastosowanie odmiennego ko­loru płaszczyzny skrzydeł drzwiowych w stosunku do ściany.

Okna

1.        Skrzydła okien, świetliki oraz nawietrzaki okienne, wykorzy­stywane do przewietrzania pomieszczeń przeznaczonych na po­byt ludzi, powinny być zaopatrzone w urządzenia pozwalające na łatwe ich otwieranie i regulowanie wielkości otwarcia z poziomu podłogi lub pomostu, także przez osoby niepełnosprawne, je­żeli nie przewiduje się korzystania z pomocy innych współużyt­kowników.

Grzejniki

1.        W pomieszczeniu przeznaczonym na zbiorowy pobyt osób niepełnosprawnych na grzejnikach centralnego ogrzewania nale­ży umieszczać osłony, ochraniające od bezpośredniego kontak­tu z elementem grzejnym.

Pochylnie i schody

1.        Maksymalne nachylenie pochylni do ruchu piesze­go i dla osób niepełnosprawnych, poruszających się przy uży­ciu wózka inwalidzkiego, gdy pochylnia jest usytuowana na zewnątrz budynku bez przykrycia i przy jej wysokości do 0,15m – nie może przekraczać 15%, przy wysokości pochyl­ni do 0,5m – 8%, przy wysokości pochylni ponad 0,5m – 6%.

2.        Gdy pochylnia jest usytuowana wewnątrz budyn­ku lub pod dachem maksymalne jej nachylenie, przy wysoko­ści do 0,15m nie może przekraczać 15%, przy wysoko­ści do 0,5m – 10%, a przy wysokości ponad 0,5m – 8%.

3.        Pochylnie do ruchu pieszego i dla osób niepełnospraw­nych, mające długość ponad 9m, powinny być podzielo­ne na krótsze odcinki, przy zastosowaniu spoczników o długo­ści co najmniej 1,4m.

4.        Pochylnie przeznaczone dla osób niepełnosprawnych po­winny mieć szerokość płaszczyzny ruchu  1,2m, krawężniki o wysokości co najmniej 0,07m i obustronne poręcze, umieszczone na wysokości 0,75m i 0,9m od płaszczyzny ruchu, przy czym odstęp między nimi powinien mieścić się w grani­cach od 1m do 1,1m.

5.        Długość poziomej płaszczyzny ruchu na początku i na końcu pochylni powinna wynosić co najmniej 1,5m. Przestrzeń manew­rowa na spoczniku związanym z pochylnią przed wejściem do budynku powinna umożliwiać manewrowanie wózkiem inwa­lidzkim i otwieranie drzwi oraz mieć wymiary co najmniej 1,5 x 1,5m.

6.        Poręcze przy schodach zewnętrznych i pochylniach, przed początkiem i za końcem, należy przedłużyć o 0,3m oraz zakoń­czyć w sposób zapewniający bezpieczne użytkowanie.

7.        Nawierzchnia dojść do budynków, schodów i pochylni ze­wnętrznych i wewnętrznych, ciągów komunikacyjnych w budyn­ku oraz podłóg powinna być wykonana z materiałów nie powodu­jących niebezpiecznego poślizgu.

8.        W budynku użyteczności publicznej pomieszczenia ogól­nodostępne ze zróżnicowanym poziomem podłóg powin­ny być przystosowane do ruchu osób niepełnosprawnych.

Pomieszczenia higieniczno – sanitarne

1.        W budynku, na kondygnacjach dostępnych dla osób niepeł­nosprawnych, co najmniej jedno z ogólnodostępnych pomiesz­czeń higienicznosanitarnych powinno być przystosowane dla tych osób przez:

a.        Zapewnienie przestrzeni manewrowej o wymiarach co naj­mniej 1,5 x 1,5m.

b.        Stosowanie w tych pomieszczeniach i na trasie dojaz­du do nich drzwi bez progów.

c.        Zainstalowanie odpowiednio przystosowanej, co naj­mniej jednej miski ustępowej i umywalki, a także jedne­go natrysku, jeżeli ze względu na przeznaczenie przewi­duje się w budynku takie urządzenia.

d.        Zainstalowanie uchwytów ułatwiających korzysta­nie z urządzeń higienicznosanitarnych.

2.        Dopuszcza się stosowanie dla osób niepełnosprawnych poje­dynczego ustępu bez przedsionka oddzielającego go od komu­nikacji ogólnej.

3.        Kabina natryskowa zamknięta, przystosowana do po­trzeb osób niepełnosprawnych, które muszą korzystać z wóz­ków inwalidzkich w trakcie kąpieli, powinna mieć powierzch­nię nie mniejszą niż 2,5m2 i szerokość co najmniej 1,5m oraz być wyposażona w wentylację mechaniczną wywiewną.

Urządzenia dźwigowe

1.        Co najmniej jeden z dźwigów służących komunikacji ogól­nej w budynku z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi, a także w każdej wydzielonej w pionie, odrębnej czę­ści (segmencie) takiego budynku, powinien być przystosowa­ny do przewozu mebli, chorych na noszach i osób niepełno­sprawnych.

2.        Dostęp do dźwigu powinien być zapewniony z każdej kondy­gnacji użytkowej. Nie dotyczy to kondygnacji nadbudowa­nej lub powstałej w wyniku adaptacji strychu na cele użytkowe.

3.        Odległość pomiędzy zamkniętymi drzwiami przystankowy­mi dźwigu a przeciwległą ścianą lub inną przegrodą powinna wy­nosić co najmniej:

a.      Dla dźwigów osobowych - 1,6m.

b.      Dla dźwigów towarowych małych - 1,8m.

c.      Dla dźwigów szpitalnych i towarowych - 3m.

4.        Zaleca się aby minimalna szerokość kabiny do przewo­zu osób niepełnosprawnych wynosiła 1,1 m, a jej głębo­kość - 1,4m. Ponadto dla wygody i bezpieczeń­stwa niepełnosprawnych użytkowników dźwigu wskaza­ne jest, aby:

a.        Kaseta wezwań była umieszczona na wysokości 0,9 - 1,1m od poziomu posadzki.

b.        Kabina była wyposażona w poręcz prowadzoną na wyso­kości 0,9m i listwę odbojową na wysokości 0,2m od po­ziomu podłogi kabiny oraz odkładaną ławeczkę, kaseta dyspozycyjna w układzie pionowym miała przyci­ski nie wyżej niż 1,4m w układzie poziomym w pa­sie 0,9 - 1,2m.

c.        przyciski poza wzrokowym oznakowaniem miały wprowa...