ZALICZENIE.
1. Pojęcie integracji gospodarczej.
Integracja gospodarcza - Pojęcie wieloznaczne, pochodzi od łacińskiego słowa
„integratio” co oznacza łączenie, scalanie kilku elementów w
jedną całość.
Wyróżniamy kilka rodzajów integracji:
· Gospodarcza
· Polityczna
· Kulturowa
· Narodowościowa itp.
Od XVIII wieku integracja funkcjonuje do dnia dzisiejszego.
Integracja:
· Odgórna
Inaczej przymusowa , narzucona przez jedne państwa innym.
· Oddolna
Inaczej dobrowolna, tworzona z myślą o interesach państw członkowskich.
2. Formy integracji gospodarczej.
· Strefa Wolnego Handlu
Ugrupowanie integracyjne, które składa się przynajmniej z dwóch państw członkowskich, integrujące się państwa znoszą wewnętrzne taryfy celne i często inne ograniczenia pozataryfowe. Bariery te mogą być zniesione na wszystkie towary lub tylko na towary przemysłowe. Każde z państw członkowskich posiada własne bariery zewnętrzne i prowadzi własną politykę handlową.
Oznacza to, że cła, które nakłada każde państwo członkowskie na dobra i usługi sprowadzane z innych państw nie należących do strefy wolnego handlu, są ustalane samodzielnie przez kraj do niej należący.
· Unia celna.
Ugrupowanie integracyjne składające się z dwóch państw członkowskich. Państwa te znoszą wewnętrzne taryfy celne i bariery pozataryfowe. We wzajemnym handlu jednocześnie określają wspólnie zewnętrzną taryfę celną w kontaktach z państwami trzecimi.
W wyniku tych działań na terytorium państw-sygnatariuszy umowy powstaje jednolity obszar celny.
· Wspólny rynek.
Zawiera on elementy charakteryzujące strefę wolnego handlu i unię celną i dodatkowo występują tu cztery swobody i cztery wolności (swobodny przepływ towarów , usług, kapitału i ludzi) .
Swobodny przepływ towarów.
Polega na zniesieniu kontroli granicznych, na harmonizacji norm i przepisów oraz harmonizacji
podatków.
Swobodny przepływ usług.
Obejmuje liberalizacje usług finansowych, harmonizacje kontroli banków i ubezpieczeń. Otwarcie
rynków usług transportowych, telekomunikacyjnych itp.
Swobodny przepływ kapitału.
Obejmuje swobodę przepływu kapitału, tworzenie rynku usług finansowych i liberalizacje
przepływu papierów wartościowych.
Swobodny przepływ ludzi.
Polega na zniesieniu kontroli granicznych, harmonizacje ustaw dotyczących ruchu granicznego
np. przewozu broni, osiedlania się i podejmowania pracy w ramach państw wspólnoty.
· Unia gospodarcza i walutowa.
Zawiera ona elementy trzech omówionych wcześniej form integracji i dodatkowo obejmuje koordynacje lub unifikacje polityki walutowej prowadzonej przez państwa członkowskie.
· Unia gospodarcza.
Państwa koordynują lub unifikują różne dziedziny polityki gospodarczej. Występują wspólne polityki: rolna, społeczna komunikacyjna, handlowa, przemysłowa.
3. Europejska Wspólnota Węgla i Stali.
Po zakończeniu II wojny światowej Francja wystąpiła z propozycją utworzenia ugrupowania, w którym ona by kierowała i do którego należały by Niemcy. Pomysłodawcą był francuski polityk przedsiębiorca Jean Monnet (ojciec integracji europejskiej).
Jego pomysł poparł francuski minister spraw zagranicznych Robert Schumann. W 1950 r. Robert Schumann wystąpił na arenie międzynarodowej z propozycją planu Schumanna.
Plan Schumanna:
· Proponował utworzenie Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali. Miała to być organizacja w której członkowie mieli by równe prawa, miała skupiać państwa w których rozwiązał się przemysł ciężki.
Celem miała być kontrola przemysłu w państwach członkowskich przez wspólne instytucje.
Francja zaproponowała wejście Niemcom, gdyż miałaby wtedy łatwy dostęp do złóż węgla w Lotaryngii, która należała do Niemiec.
· Niemcy przyjęli propozycję
· Niemcy liczyli, że z pomocą innych państw szybciej odbudują gospodarkę
· Z pomocą państw CECY doprowadzili do zjednoczenia Niemiec
· Chcieli wyjść z izolacji
Chęć wystąpienia wyraziły kraje Beneluksu oraz Włochy.
W 1950 r. premier francuski Rene Pleven wystąpił z propozycją utworzenia ugrupowania militarnego, które skupiłoby 6 państw CECY, próby skończyły się niepowodzeniem.
W 1951 r. Francja, Niemcy, Włochy, kraje Beneluksu podpisały w Paryżu układ o powstaniu Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali (który przeszedł do historii jako układ paryski), układ ten wszedł w życie w 1952 r. Zakładał, że ugrupowanie przetrwa przez 50 lat.
Do 1954 r. został utworzony Wspólny Rynek w ramach CECY, każde państwo musiało samo zapobiegać dostawy. Istniał swobodny przepływ siły roboczej. Utworzono organ (Wysoka Władza).
4. Traktat paryski.
1947 r.
W 1947 r. zorganizowano konferencję w Paryżu na którą zostali zaproszeni przedstawiciele państwa w tym ZSRR.
Warunki udziału delegacji ZSRR było że:
· Rosja wyraziła zgodę na to żeby objąć planem Marshalla Niemcy
· ZSRR wyraził zgodę na kontrolę z wydanych środków planu Marshalla na terytorium tego państwa.
Oba warunki były nie do przyjęcia przez ZSRR.
Konferencja paryska zakończyła się podpisaniem przez 16 państw Europy Zachodniej porozumienia na mocy, którego została utworzona Organizacja Europejska Współpracy Gospodarczej.
Członkami stały się państwa stowarzyszone: Stany Zjednoczone i Kanada.
Pierwotnie twierdzono, że pomoc będzie wynosiła ok. 29 mld dolarów USA, później zredukowano je do 17 mld dolarów USA, a później okazało się że państwa dostały 11 mld dolarów USA. Pomoc ta była dostarczona w latach 1948 – 1951.
Planowano, że państwa członkowskie stworzą wspólny plan odbudowy ale w końcu nie doszło do tego i państwa odbudowywały gospodarkę samodzielnie.
Na początku lat 50. kiedy okazało się że OGWG nie ma przyszłości, zastanawiano się co z nią zrobić. Państwa członkowskie zdecydowały się przemienić je w 1960 r. przekształcając się w Organizację Współpracy i Rozwoju Gospodarczego. Jej celem miała być współpraca gospodarcza między członkami oraz dążenie do liberalizacji handlu.
1951 r.
Ustanawiał Europejską Wspólnotę Węgla i Stali, która była jednym z zalążków EWG a w konsekwencji Wspólnoty Europejskiej. Podpisany przez Francję, RFN, Belgię, Holandię, Luksemburg i Włochy 19 kwietnia 1951. Celem tej organizacji międzynarodowej było powołanie do życia wspólnego rynku surowców i produktów przemysłu węglowego i stalowego. Traktat ten został podpisany na 50 lat, w związku z czym obecnie przestał już obowiązywać.
Podstawowe założenia Układu w sprawie CECA (tzw. Traktat Paryski) – 19 kwietnia 1951 r.
CECA ma na celu przyczynienie się do szybkiego rozwoju przemysłu węglowego, rudy żelaza i stali przez:
· Zapewnienie przedsiębiorstwom dostępu do węgla, rudy żelaza i stali,
· Popieranie modernizacji produkcji,
· Dążenie do stworzenia sile roboczej lepszych warunków życia i pracy,
· Popieranie rozwoju wymiany międzynarodowej
Cele te winny być zrealizowane poprzez:
· Stopniowe znoszenie taryf celnych i barier pozataryfowych w obrocie surowcami i produktami przemysłu węglowego i stalowego między państwami członkowskimi
· Zniesienie między państwami członkowskimi przeszkód w swobodnym przepływie siły roboczej zatrudnionej w tych przemysłach
· Ustanowienie w ramach CECA jednolitych taryf transportowych na surowce i produkty tych przemysłów,
· Zapewnienie wolnej konkurencji,
· Pomoc przedsiębiorstwom (finansowa ,technologiczna, informacyjna)
· Dbałość o bezpieczeństwo pracy.
Układ nie przewidywał ustanowienie wspólnej taryfy celnej wobec państw trzecich. Istniała jednak możliwość określenia minimalnej opłaty celnej.
5. Europejska Wspólnota Energii Atomowej.
W latach 50. W Europie wystąpił duży deficyt energii wywołany zmianami technologicznymi w przemyśle, rozwojem transportu itd.
Brakowało energii, pomyślano o pokojowym wykorzystaniu energii atomowej.
Z inicjatywy krajów Beneluksu zorganizowana została w 1955 r. konferencja w Messynie w której wzięli przedstawiciele państw CECY.
Zaproponowano utworzenie ugrupowania integracyjnego ukierunkowanego na wykorzystanie i kontrolę energii atomowej.
Szczegóły co do tej organizacji opracował komitet pod przewodnictwem belgijskiego ministra spraw zagranicznych Paul Henry Spaak.
Przygotowany przez tą komisję plan nazywany był planem raportu Spaaka. I mówił o utworzeniu Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej.
Miała to być organizacja dążąca do utworzenia wspólnego rynku energii atomowej, gdzie skupiono by się na tworzeniu wspólnych nowoczesnych ośrodków produktów energii finansowanych przez Euraton.
Raport Spaaka został przyjęty w 1956 r. na konferencji w Wenecji a traktat podpisano w Rzymie w tym samym roku. Przeszedł do historii jako I traktat rzymski i wszedł w życie w 1957 roku i miał obowiązywać na czas nieokreślony. Podpisany przez państwa CECY.
Podstawowe założenia Traktatu o ustanowieniu Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (tzw. Traktat Rzymski) – 25 marca 1957 r.
Euratom ma na celu stworzenie warunków do powstania i szybkiego rozwoju przemysłów atomowych przez:
1. Rozwijanie badań i rozpowszechnianie wiedzy technicznej ,
Środki:
· Koordynuje programy badawcze i szkoleniowe w dziedzinie energii atomowej prowadzone przez państwa członkowskie,
· Udziela pomocy państwom członkowskim i przedsiębiorstwom w realizacji ich programów badawczych (tj. udziela pomocy finansowej, dostarcza materiałów atomowych, urządzeń, ekspertów)
· Realizuje własne programy badawcze i szkoleniowe w dziedzinie energii atomowej.
2. Ustanawianie jednolitej normy bezpieczeństwa i czuwanie nad ich przestrzeganiem,
...