Czynniki środowiskowe wpływające na wzrost mikroflory ubojni i zakładów przetwórstwa mięsnego.
Żywność – mikrośrodowisko charakteryzujące się specyficznymi warunkami fizykochemicznymi i obecnością potencjalnych składników odżywczych
Zakład przetwórstwa mięsnego – makrośrodowisko charakteryzujące się specyficznymi warunkami fizykochemicznymi, dostępnością źródeł potencjalnie odżywczych składników odżywczych, obecnością organizmów wektorowych nosicieli, dużymi możliwościami wykorzystania dróg zakażenia m.in. interakcje:
· surowiec – produkt
· dodatek – produkt
· surowiec – wektor – surowiec
· surowiec – wektor – produkt
· surowiec – pracownik
· surowiec – pracownik- surowiec
· surowiec – pracownik – produkt
· surowiec – wektor – pracownik
· surowiec – wektor – pracownik – surowiec
· surowiec – wektor - pracownik – produkt
· pracownik – surowiec
· pracownik – produkt
· pracownik – pracownik – surowiec
· pracownik – pracownik – produkt
* wektor – tylko transportuje, nie bierze udziału, np. owady, gryzonie
Czynniki środowiskowe wpływające na wzrost mikroflory w mikro- i makrośrodowisku.
1. zawartość składników odżywczych,
2. obecność potencjalnych nosicieli i wektorów,
3. obecność innych drobnoustrojów i ich metabolitów,
4. zawartość wody w podłożu /poziom aktywności wody,
5. wilgotność względna powietrza,
6. struktura podłoża,
7. potencjał redox,
8. stężenie jonów wodorowych/ pH
9. temperatura otoczenia,
10. skład atmosfery/ atmosfera modyfikowana
1. Składniki odżywcze stanowią dla drobnoustrojów:
1. Źródło węgla/ energii ( cukry proste – sacharydy)
2. Źródło azotu (wolne aminokwasy – krótkie peptydy – białka)
3. Źródło witamin (z gr. B)
4. Źródło substancji mineralnych (jony potasowe, fosforanowe, sodowe, magnezowe, wapniowe, żelazowe)
5. Źródło tłuszczów (wykorzytsywane tylko przez niektóre gatunki)
Rezerwuar składników odżywczych dla drobnoustrojów:
§ Surowiec,
§ Prowiant pracowników
§ Resztki surowca mięsno-tłuszczowego pozostawione na niedoczyszczonych stołach rozbiorowych, w kutrach, w wilkach, w nadziewarkach,
§ Pozostałości przypraw pozostawionych w zakładach,
§ Woda w systemach hydraulicznych,
§ Odchody szkodników sanitarnych
§ Wyprodukowana żywność
Rezerwuar składników odżywczych = rezerwuar drobnoustrojów
(gram-ujemne pałeczki, wirusy, zarodniki grzybów pleśniowych)
Warunki dla rozwoju bakterii i grzybów w mięsie:
· dostęp do wolnych aminokwasów i nukleotydów
· dostęp do białek o małej masie cząsteczkowe, glukozy oraz powstałego w czasie trwania stężenia pośmiertnego kwasu mlekowego
· dostęp do witamin (ważne dla pałeczek G+ nie mających zdolności do ich syntetyzowania)
· korzystna aktywność wody aw (0,99) umożliwiająca pobranie przez komórki drobnoustrojów wszystkich niezbędnych do ich rozwoju substancji z wody zawartej w mięsie
· możliwość uwolnienia żelaza z układu hemowego hemoglobiny, mioglobiny, cytochromów – głównych barwników i białek kolorowych mięsa [żelazo potrzebne jest do podziału komórek]
Rezerwuar – miejsce stałego bytowania, czasem także- miejsce namnażania się drobnoustrojów. Z rezerwuaru w sposób bierny (np. opadanie cz. kurzu) lub czynny (ręce personelu) mogą przenosić się bezpośrednio na żywność lub do źródła zakażenia, a stąd na żywność.
Źródło zakażenia – siedlisko drobnoustrojów: osoba zakażona, przedmiot, żywność, itp. które miały styczność z patogenem i są jego bezobjawowymi……………….
Czynnik etiologiczny – bakteria, wirus, pleśń itd.
Środowisko zakładu mięsnego
· rezerwuar egzogennych czynników etiologicznych
o ożywionych – personel
o nieożywionych – woda
( flora naturalna człowieka lub okresowo kolonizująca jego organizm, mikroflora węzłów sanitarnych)
· rezerwuar endogennych czynników etiologicznych – surowiec, dodatek
( mikroflora charakterystyczna dla surowców i dodatków)
2. Aktywność wody = zawartość wody w środowisku
- wszystkie składniki odżywcze muszą być najpierw rozpuszczone w wodzie, by móc być następnie przyswojone przez komórki mikroorganizmów
- aw w mięsie wynosi ok. 0,99 (aw czystej wody = 1). Jest to wartość optymalna dla większości drobnoustrojów.
- niektóre drobnoustroje mogą rozwijać się przy niższych wartościach aw np. pleśnie w zakresie od 0,93 do 0, 64
3. Wilgotność względna otoczenia (RH)
§ Wilgotność powietrza wpływając na ogólną aw determinuje wzrost drobnoustrojów rozwijających się na powierzchni żywności, sprzętu oraz ścian i posadzek pomieszczeń zakładowych
§ Przetwory pakowane w woreczki foliowe, przechowywane w warunkach chłodniczych na skutek kondensacji wody na powierzchni miejsca najszybciej ulegają zepsuciu.
§ Nadmierna wilgotność i wysoka temp. powietrza stwarza dogodne warunki do wzrostu; należy o tym pamiętać dobierając parametry przechowywania mięsa:
o Większość bakterii > 92%
o Większość drożdży > 90%
o Większość pleśni > 85-90%
Obecność drobnoustrojów w pomieszczeniach zakładowych związana jest z możliwością dotarcia do źródeł wody.
Suche miejsca w zakładzie
- miejsca suche (ściany, meble, sprzęt, aparatura, wieszaki na odzież) – gram+, przetrwalniki laseczek tlenowych i beztlenowych (Bacillus, Clostridium), bakterie kwasooporne, zarodniki, formy przertwalnikujące grzybów
- miejscem namnażania się bakterii są przede wszystkim węzły sanitarne: toalety, umywalki, zlewy (syfony). Rezerwuarem bakterii są też misy i inne pojemniki, często przechowywane w małych, niewietrzonych i ciemnych pomieszczeniach.
- w miejscach wilgotnych flora jest bardziej jednorodna. Dominują G- Enterobacteriaceae
Suche miejsca w zakładzie:
· Liczba gatunków i liczebność komórek w powietrzu uzależniona jest od architektury i rodzaju pomieszczeń (przeznaczenie technologiczne) oraz liczy pracujących w nim osób
· Prawidłowy program i realizacja szeroko pojętej czystości (mycie, dezynfekcja, wietrzenie, likwidacja szkodników sanitarnych) może znacznie obniżyć liczbę drobnoustrojów w suchym środowisku
Wilgotne miejsca w zakładach:
· W miejscach wilgotnych flora jest bardziej jednorodna. Dominują tu Gram-ujemne pałeczki z rodziny Enterobacteriaceae i gram –ujemne pałezki niefermentujące (szczególnie Pseudomonas sp.; Achromobacter)
· Rzeczy osobiste personelu (ręczniki, odzież) także umożliwiają przetrwanie drobnoustrojów
Biofilmy – złożona struktura utrwalona przez żywe komórki bakterii (30%) połączonych śluzową warstwą hydrożelu (70%) chroniącego przed antybiotykami i środkami dezynfekującymi. Warunkiem powstania jest ciągły kontakt z wodą.
Biofilm jest pierwszym etapem sukcesji ekologicznej =etapem zajmowania przestrzeni dla życia
Lita skała – silny pęd kolonizacyjny drobnoustrojów (utworzenie biofilmu – pierwotniaki, glony – porosty, mchy, rośliny wyższe
§ Tworzeniu biofilmów sprzyja:
- zanieczyszczenia o zwiększonej proporcji białka do tłuszczu,
- pH zbliżone do 7,0
- porowatość kolonizowanych powierzchni
- nasiąkliwość powierzchni
- hydrofobowość powierzchni
- nasiąkliwość powierzchni
- hydrofobowość powierzchni
- długi czas pozostawania zanieczyszczenia na powierzchni
- obecność niezwiązanych kationów II-wartościowych np. wapnia i magnezu
- obecność bakterii
Szkody wynikające z istnienia biofilmów:
- zaburzenie przepływu cieczy w rurociągach, zarastanie glonami filtrów wodnych,
- zanik ciśnienia w przemysłowych systemach chłodzenia
- rozpoczęcie lub wsparcie procesów korozyjnych materiałów nieodpornych
- biologiczne zanieczyszczenie powierzchni produkcyjnych = ……………….
Drobnoustroje tworzące biofilmy:
· Staphylococcus epidermidis, Staphylococcus ureus, Pseudomonas aeruginosa, Escherichia coli, Enterococcus fecalis, Bacillus sp., Enterobacter sp.
· Enterobacter sp., Micrococcus sp., Salmonella sp., Clostridium sp., Legionella sp, grzyby (Clostridium sp. i grzyby – gleba; reszta od ludzi i zwierząt)
4. Struktura podłoża
§ W wyniku rozdrabniania, ciągłość poszczególnych tkanek (mięśniowej, tłuszczowej, łącznej) zostaje przerwana, a tym samym ulega naturalna struktura mięsa.
§ Powierzchnia mięsa wraz ze znajdującą się na niej mikroflorą bakteryjną zostaje wymieszana w masę mięsną.
§ Podczas rozdrabniania do masy mięsnej wprowadza się również powietrze, które powoduje silne natlenienie środowiska i umożliwia rozwój mikroorganizmów.
§ Skóra tuszek drobiowych mimo, że jest najbardziej zanieczyszczoną częścią tuszki, stanowi naturalną osłonę mięśni i ulega zepsuciu później niż mięśnie,
§ Uszkodzenie skóry i odsłonięcie mięśni powoduje, że zaczynają one podlegać bardzo szybkim zmianom pod wpływem drobnoustrojów,
§ Podobnie najszybciej odczuwalne są objawy zepsucia w miejscach, gdzie po przecięciu skóry pozostają resztki krwi (miejsce odcięcia głowy, gdy przy tłuszcze pozostaje szyja)
5. Potencjał redoks (Eh)
- potencjał Osydo-redukcyjny środowiska ma ogromne znaczenie dla bakterii
- bakterie beztlenowe wymagają do wzrostu ujemnego Eh
- bakterie tlenowe wymagają do wzrostu dodatniego Eh
- podczas wzrostu drobnoustrojów zmniejsza się wartość potencjału redoks w środowisku
6. Stężenie jonów wodorowych/ pH
- bezpośrednio po uboju średnia wartość pH mięsa wynosi 6,8-7,0
- po ok. 36 godzinach pH mięsa osiąga 5,7-6,0
- wartość pH produktów wytworzonych z udziałem mięsa zależy od składu chemicznego pozostałych dodatków
- wartością optymalną do wzrostu większości drobnoustrojów jest pH obojętne (7,0)
- drobnoustroje różnią się zakresami pH, przy których mogą się rozwijać:
-Salmonella 4,0-9,0
-Clostridium botulinium 4,8-8,2
-Clostridium perfringers 5,5-8,5
-Thiobacillus thiooxidans 1,0 (przykład bakterii kwasolubnej)
-Nitrosomonas i Nitrobacter 10,0 (przykład bakterii zasadolubnej)
-Drożdże, pleśnie 4,0-6,0 (środowisko słabo kwaśne)
7. Temperatura:
Ze względu na odmienną wrażliwość drobnoustrojów na temperaturę podzielono je na:
- psychrofile 10-20° C
- mezofile 20-20° C
- termofile 50-60° C
Mięso i przetwory mięsne zawierają głównie mikroflorę psychrofilną (pochodzącą ze środowiska, w którym bytowały zwierzęta) oraz mikroflorę mezofilną (pochodzącą z przewodu pokarmowego zwierząt)
Przechowywanie chłodnicze
· Trwałość mięsa i produktów mięsnych przechowywanych w chłodniach jest ograniczona z powodu aktywności psychrofili i psychrotrofów (psychrotrofy należa do psychrofili lecz potrafią wzrastać w szerszych zakresach temp. np. Pseudomonas oraz ziarniaki Enterococcus, które rozwijają się w chłodni i są przyczyną psucia się żywności
Przechowywanie w stanie zamrożonym
- zamrażanie w temperaturze – 18 C powoduje całkowite zahamowanie procesów życiowych drobnoustrojów. Na przeżywalność komórek w czasie zamrażania wpływa tempo procesu: powolne zamrażanie powoduje trwałe uszkodzenie większej liczby bakterii aniżeli szybkie zamrażanie (kryształy są drobniejsze i nie niszczą znacząco organell wewnątrz komórek.
- komórki, które przeżywają proces zamrażania pozostają w czasie przechowywania w -12 C, -18 C, -20 C w stanie anabiozy (powodem jest brak dostępu do wody)
- najbardziej niszczące działanie na drobnoustroje ma naprzemienne zamrażanie i rozmrażanie (nie do zastosowania w przemyśle spożywczym).
Działanie wysokiej temperatury
· Działanie wysokiej temp. powoduje trwałe zmiany w strukturach białek komórkowych i w konsekwencji śmierć drobnoustrojów (utrwalanie żywności)
· W związku z bakteriobójczym działaniem wysokiej temp. ustala się tzw. czas śmierci cieplnej, czyli czas potrzebny do zabicia określonej liczby komórek wegetatywnych i przetrwalników (istotne znacznie przy ustalaniu parametrów obróbki termicznej)
8. Skład atmosfery
Ze względu na zapotrzebowanie na tlen:
- tlenowce (aeroby) - rozwijają się tylko w obecności tlenu (większość bakterii, drożdży i pleśni).
- względne beztlenowce – lepiej rozwijają się w warunkach beztlenowych, tolerują tlen w środowisku ( bakterie fermentacji mlekowej, niektóre bakterie chorobotwórcze, część pleśni i drożdży).
- mikroaerofile – wymagają do wzrostu zmniejszonej zawartości tlenu w stosunku do zawartości tlenu w powietrzu ( Lactobacillus sp., Campylobacter sp.)
- beztlenowce (anaeroby) – rozwijają się w warunkach bezwzględnie beztlenowych (Clostridium sp., Bacteroides sp.) -> w przypadku źle wysterylizowanych konserw
9.Oddziaływanie innych drobnoustrojów
...