PROBLEMY WSPÓŁCZESNEJ ADMINISTRACJI I PRAWA ADMINISTRACYJNEGO
Wykład 1 16.02.20011r.
1. Przemiany prawa administracyjnego :
- efekt transformacji prawa
- przemiany towarzyszące tranzycji
2. Pojęcie tranzycji
a) przemiany w zakresie prawa materialnego, ustrojowego i proceduralnego np. prywatyzacja zadań administracji publicznej
b) umowy- alternatywne formy działania administracji
3. Umowy i porozumienia administracyjne.
4. Źródła prawa administracyjnego – art. 87 K, np. umowy międzynarodowe, zwyczaj międzynarodowy i ogólne zasady prawa międzynarodowego.
5. Wielość podmiotów administrujących np. europeizacja w prawie ustrojowym- problem tzw. sieciowej administracji.
Są one następstwem przeobrażeń prawa wraz ze zmianami społecznymi i ustrojowymi.
Spór o idee prawa między pozytywistami a niepozytywistami.
1. Pozytywistyczna koncepcja prawa zakłada :
a) rozdział prawa i moralności i zgodnie z tą koncepcją rozstrzygający znaczenie, co jest prawem, legalność , a więc to czy akt pochodzi od właściwego organu (który ma kompetencje do ustanowienia prawa) oraz czy został ten akt ustanowiony w przewidzianej procedurze.
Jeżeli zostały spełnione te warunki legalności określone samym prawem, to akt ten obowiązuje w znaczeniu etycznym, normatywnym. Ta pozytywistyczna koncepcja prawa ukształtowała to pojęcie w znaczeniu normatywnym. A zatem moralna ocena prawa nie ma znaczenia dla ustaleń związanych z obowiązywaniem w znaczeniu etycznym. Ta koncepcja wykształcona na przełomie XIX i XX wieku w Niemieckiej nauce prawa, (konstytucjonaliści , administracjoniści). Jest koncepcją, która współcześnie w szczególności II wojny św. została poddana krytyce. I ta krytyka została sformułowana w sposób najostrzejszy przez Gustawa Radbrucha. G. Radbruch – w „5 minut dla filozofii prawa” – sformułował koncepcje tzw. ustawowego bezprawia. Odstąpienie od ortodoksyjnej koncepcji pozytywistycznej. G. Radbruch w tym eseju sformułował tezę, że prawo, które narusza elementarne wartości moralne jest ustawowym bezprawiem. A zatem zgodnie z tą koncepcją prawo musi respektować elementarne wartości moralne, po to, żeby było prawem. W późniejszych pracach G. Radbruch tą tezę rozwija i mówi, że prawo musi respektować nie tylko bezpieczeństwo prawne adresatów (musi być nie tylko przewidywalne, ale musi też być sprawiedliwe tzn. respektowanie tych elementarnych, zewnętrznych reguł moralności). Koncepcja G. Radbrucha jest koncepcją, która ukształtowała współczesne myślenie o prawie, czego następstwem jest pozytywizacja tych elementów w prawie krajowym i międzynarodowym.
Cechą pozytywistyczną niepozytywistycznej koncepcji prawa jest poddanie analitycznych cech prawa. Jest to rozdział prawa i moralności dla pozytywistów. Dla niepozytywistów brak tego rozdziału. Te Koncepcje jednak mimo, że mają fundamentalne znaczenie dla podmiotów tworzących, stosujących prawo nie są w stanie wyjaśnić przemian prawa. A takie koncepcje w nauce zostały sformułowane.
1. Filip Nonet, Filip Selznik- autorzy ci w pracy „Rozwojowy model prawa”- wskazali, że należy prawo wyjaśnić poprzez podanie cech zmiennych a nie koniecznych, analitycznych, bowiem te różnice w zmiennych cechach prawa pozwalają wskazać na różne typy prawa. W Polsce od 56r. obowiązywało prawo, które w istocie było prawem opresywnym dla jednostki (tzn. ustawowe bezprawie wg G. Radbrucha).
2. Filip Nonet i Selznik mówią, że rolą nauki prawa jest wskazanie na to, że prawo jest zjawiskiem niezwykle dynamicznym i zmienia się po to, żeby wyjaśnić te przemiany prawa trzeba posługiwać się pewną konstrukcją teoretyczną umożliwiającą wyjaśnienie rzeczywistości i przemian w prawie. Zgodnie z tą koncepcją zmienne cechy prawa wynikają z relacji prawa do 2 systemów normatywnych, które prawo funkcjonuje tj. jest polityka i moralność. I te relacje prawa do polityki i moralności są podstawą wyróżnienia przez Noneta i Selznika 3 idealizacyjnych typów prawa:
a) Typ prawa represyjnego
b) Typ prawa legalistycznego ( autonomicznego)
c) Typ prawa responsywnego ( otwartego na potrzeby społeczne- społeczny typ prawa).
Prawo represyjne-
1) prawo jest podporządkowane polityce
2) w prawie dominuje oficjalne moralność rządzących (socjaliści)
3) normatywny system źródeł jest otwarty, co umożliwia łatwy dostęp do władzy politycznej.
4)brak wyraźnych reguł proceduralnych związanych z tworzeniem prawa
5) przymus jest nieograniczony prawnie (nie ma granicy między przymusem a przemocą)
6) brak w postępowaniu administracyjnym – sądowej kontroli
7) brak kontroli konstytucyjności tworzonego prawa
Łączne występowanie tych cech i trwała konstelacja pozwala zaliczyć konkretne typy prawa do prawa represyjnego. Nonet i Selznik twierdzą, że termin prawa represyjnego nie oznacza, że zawsze w tych systemach władza korzysta z przymusu bardzo nieograniczonego, które daje prawo. Często bowiem adresaci norm stają się legalistami (działają zgodnie z regułami), są zmuszeni akceptować reguły, które moralnie odrzuca, co prowadzi do apatii społecznej – władza nie musi stosować przymusu.
Przejście od prawa represyjnego do legalistycznego (autonomicznego) jest przełomem rozwoju prawa. Efekt rewolucji (serie rewolucji ), których efektem jest właśnie przełom w prawie.
Cechy i trwała konstelacja prawa autonomicznego:
1) prawo staje się autonomiczne wobec polityki
2) moralność oficjalna jest zastąpiona moralnością uniwersalną
3) normatywna koncepcja źródeł prawa jest wyraźna i w miarę zamknięta
4) następuje proceduralizacja reguł prawa – reguł tworzenia prawa
5) w postępowaniu administracyjnym pojawia się sądowa kontrola administracyjna
6) pojawia się kontrola konstytucyjności tworzonego prawa
Autonomiczny typ prawa związany jest z radykalnym przełomem tzw. inne prawo.
Idealistyczny typ społeczny:To już nie jest przełom, to jest budowanie na podstawach prawa autonomicznego. Nie burząc tych podstaw prawa autonomicznego ( pojawiają się w prawie pewne cechy, które uspołeczniają prawo). Prawo przestaje być domeną działania wyłącznie podmiotów władzy i coraz szerszy udział w prawie mają różnego rodzaju instytucje, które uspołeczniają prawo.
1) A zatem zarówno w procesach tworzenia jak i stosowania prawa pojawiają się kontr aktualne w prawie, ale poddane regulacji prawnej- nowe formy kontr aktualne.
2) Przymus w prawie zostaje zastąpiony samo ograniczającymi się zobowiązaniami adresatów.
3) Wpływ podmiotów społecznych, głównie na treść regulacji prawnej sprawia, że zmniejsza się aktywizm (sędziowski i urzędniczy). Prawo przestaje być domeną, w której prawnicy wiedzą lepiej, bowiem uspołecznienie prawa, wprowadzenie tych kontr aktualnych form aktywizuje tak dalece społeczeństwo, że prawo staje się dobrem społecznym.
Nonet i Selznik wskazują na ograniczenie każdego z tych typów role aktywizacyjnych – że rozwój prawa nie ma charakteru linearnego- bowiem dynamika prawa zakłada regrest prawa. A zatem niewątpliwie przejście tych praw związane jest z postępem w rozwoju prawa. Ale wszyscy musimy zdawać sobie sprawę z tego, że możliwy jest regrest – zwrot w kierunku, który potem wywołuj e wiele niekorzystnych zmian dla prawa.
Przemiany polskiego prawaPolska od 1918r. tzn. od czasów niepodległości – tranzycja prawa – to proces wywołujący zmiany społeczno- politycznym otoczeniu prawa. Odzyskanie przez Polskę niepodległości w roku 1918 spowodowało zastąpienie prawa zaborczego polskim prawem. Pojawia się konieczność unifikacji. Na Każdą tranzycję prawa składają się kolejne zmiany, które najczęściej doprowadzają do ustanowienia nowej konstytucji, (poprzedzają ją akty zmieniające Konstytucje). Sytuacja po roku 1918 Polski była nietypowa, zmiany – tranzycja prawa była specyficzna, ponieważ zastępowano prawo zaborcze prawem polskim. Kodyfikacja podstawowych gałęzi prawa. Problemy z ustanowieniem K z 1921r. – K była wykonywana w warunkach państwa partyjnego. Okres z przed II wojny św. – partyjność państwa spowodowała, że nastąpił zamach majowy- K kwietniowa miała wzmacniać ośrodek władzy wykonawczej. K z 1921r. budowała autonomiczny typ prawa. Nastąpił regrest prawa represyjnego. Po II wojnie św. Tranzycja aktów politycznych – dekret PKW, o reformie rolnej, które zostały ustanowione na gruncie obowiązującej K z 1921r. Przeobrażenia polskiego prawa doprowadziły do przewrotu wartości chronionych prawem. – decentralizacje – zastąpiono centralizacją , wolny rynek – planową gospodarką, dekret o nacjonalizacji. Szereg zmian w sferze ustrojowej. Przełom po 1989r. – zwrot w kierunku prawa autonomicznego, budowanie prawa autonomicznego. Podstawowym problemem przeobrażenia prawa administracyjnego – Konstytucja działa na podstawie i w granicach prawa.
Źródła prawa administracyjnego:
Przejście od otwartej koncepcji źródeł prawa PRL-u do koncepcji zamkniętej, która charakteryzuje zawarte w rozdziale 3 K z 1997r. – a także inne przepisy prawa poza rozdziałem K. Konstytucyjna koncepcja źródeł prawa zakłada podział na :
1. Źródła prawa powszechnie obowiązującego
2. Źródła prawa wewnętrznie obowiązującego
Ad.1 – Każdy akt normatywny, na który możemy się bezpośrednio powołać jako na źródło swoich praw i obowiązków. Są to źródła nieograniczone w znaczeniu podmiotowym i przedmiotowym. Podmiotami są – osoby fizyczne( obywatele i cudzoziemcy) i osoby prawne, jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej oraz organy władzy publicznej. Akty prawa powszechnie obowiązujące są kierowane do bardzo szerokiego kręgu adresatów. Przedmiotowo regulują wszystkie materie życia społecznego.
Ad. 2 – Są to akty, których adresatami są wyłącznie jednostki organizacyjne podporządkowane organowi, który wydał te akty oraz pracownicy pracujący w tych jednostkach. Skutki erga omnes_ nie wywołują skutków wobec jednostek.
K z 1997r. uregulowała w sposób zamknięty system źródeł prawa i w tej regulacji przyjęto podział na akty powszechnie i wewnętrznie obowiązujące. Zgodnie z art. 87K
- Konstytucja
- ustawy
- ratyfikowane umowy międzynarodowe
- rozporządzenia
- akty prawa miejscowego na obszarze działania tych organów, które je ustanowiły.
Po wejściu w Zycie K pojawił się problem hierarchii tych aktów. Ten problem pojawił się, ponieważ doktryna jak i orzecznictwo wskazało, że literalne wyliczenie w art. 87 K nie jest precyzyjne w szczególności w odniesieniu do aktów pr. Miejscowego oraz aktów pr. Międzynarodowego. W tej kwestii trzeba przypomnieć K do źródeł prawa powszechnie obowiązującego zaliczyła – ratyfikowane umowy międzynarodowe na podstawie zgody wyrażonej w ustawie lub referendum, oraz umowy dla której nie wymagana jest zgoda ani Parlamentu ani referendum. I te umowy są ratyfikowane przez ministrów – umowy resortowe. W art. 90K np. pokoju, sojuszy, układów, praw i obowiązków w K, członkowstwa w ONZ.
Ustawy – to orzecznictwo TK oraz doktryna prawa administracyjnego – ustaliła, że umowy ratyfikowane w formie ustawy lub referendum mają wyższą moc prawną niż ustawy, ale muszą być w zgodzie z K. A więc moc prawna tych umów jest niższa niż K, ale mają wyższą moc niż ustawy.
Ustawy zwykłe- TK a także konstytucjonaliści wskazują, że te umowy niższą moc prawną niż ustawa- (zajmują miejsce po ustawie, ale przed rozporządzeniem). Ten rezultat wykładni został uzasadniony głównie w oparciu o art. 188 pkt 2 K . K nie rozstrzyga miejsca zasad ogólnych prawa międzynarodowego oraz zwyczaju międzynarodowego. W art. 9 – RP przestrzega prawa międzynarodowego – zasady ogólne i zwyczaj.
TK- zasady ogólne i zwyczaj mają pierwszeństwo przed ustawami, bowiem przyjęcie innego stanowiska oznaczałoby przejąć inne zwyczaje.
Prawo wspólnotowe- prawo pierwotne – to są układy, umowy międzynarodowe, traktaty nowelizujące, prawo wtórne- to prawo stanowione przez organy wspólnotowe- rozporządzenia, dyrektywy- co do celu wiążą, decyzje- wiążą zarówno państwa członkowskie, osoby fizyczne i prawne, miękkie prawo – zalecenia i opinie.
Relacja między Konstytucją a prawem Unii Europejskiej –
W Polsce brak jest wyraźnej reguły rozstrzygającej o relacji między K a prawem UE. Np. w Irlandii pierwszeństwo ma Prawo UE.
TK w oparciu o wykładnię wskazuje, że w polskim systemie nadrzędna pozycję zajmuje K wobec prawa UE. K określa podmiot władzy – suwerena i udziela w imieniu suwerena kompetencji organom władzy państwowej. TK bada zgodność prawa UE z K- prawem traktatów.
Rozporządzenie- jedyny akt wykonawczy, normatywny. Podmiotami wydającymi te akty są- Prezydent RP, RM, Prezes RM, ministrowie kierujący działami administracji rządowej, KRRiT, przewodniczący komitetów wchodzących w skład RM. Nie są to akty samoistne, są ściśle związane z ustawą. Oznacza to, że byt rozporządzenia jest uzależniony od bytu ustawy. A więc od tego jakie jest upoważnienie udzielone przez ustawy od obowiązywania ustawy. K wymaga szczegółowego upoważnienia zawartego w ustawie do wydania rozporządzenia. K musi wskazać organ, zakres spraw i wytyczne co do treści rozporządzenia.
Wykład 2 23.02.2011r.
Problem prywatyzacji zadań publicznych. Zmiany w prawie (zmiana Konstytucji). Po 1989r. rozpoczął się proces w zmianie aksjologii systemu. Prywatyzacja zadań publicznych – ma już stosunkowo dużo opracowań – 1 publikacja tj. prof. St. Biernata. Zgodnie z jego poglądem przez prywatyzację zadań publicznych- rozumie on wszelkie formy i przejawy odstępowania od wykonywania zadań przez podmioty administracji publicznej działająca w formach prawa publicznego. A więc tradycyjnie zadania publiczne są wykonywane przez organy administracji rządowej oraz organy administracji samorządowej a także zakłady publiczne. Te podmioty działają w formach prawa publicznego za pomocą aktów administracyjnych i zmiana tego tradycyjnego paragrafu polega na zmianie cech podmiotu publicznego a więc organu administracji publicznej, podmiot prawa prywatnego (prawa cywilnego lub handlowego). Zadania są przekazywane podmiotowi prawa prywatnego. Zmiana form wykonywania zadań polega na tym, że w miejsce aktów administracyjnych pojawiają się formy charakterystyczne dla prawa cywilnego oraz handlowego- np. umowy cywilno-prawne.
Prywatyzacja zadań publicznych:
1. Proces przekształceń dotychczasowego wykonywania zadań
2. Wynik tego procesu, czyli nowy sposób wykonywania zadań
Ad. 1 i ad.2 – to istotne znaczenie ma fakt, że w 1 i 2 rozumieniu zjawiska te mają charakter stopniowalny- a więc większe lub mniejsze nasilenie się prywatyzacji). Skala stopniowania jest trudna i inna dla 1 i 2 . Zmiana cech i form wykonywania zadań, a zatem to są różne zjawiska. Taka skala musi być odrębnie konstruowana. Zmiana sposobu wykonywania zadań publicznych związana z wycofywaniem się państwa i ideą ograniczania aktywności państwa- w życiu gospodarczym i społecznym. W Real- socjaliźmie realizacja zadań publicznych odbywała się wyłącznie w ramach struktur organizacyjnych aparatu państwowego – inicjowanie , wykonywanie i organizowanie zadań , państwa, przedsiębiorstwa państwowe, zakłady państwowe. T e przemiany w latach 90 – związane były z wyraźnym, normatywnym odróżnieniem roli inicjatora i organizatora zadań publicznych a z drugiej strony jego wykonawcą. W 1 roli – nadal występują organy administracji publicznej, rządowej i samorządowej- wykonywanie zadań zostało przekazywane podmiotom niepublicznym. Sposób normatywnego wyznaczania zadań publicznych w ustawach sformułowane jest w sposób bardzo ogólny np. oświatę, służbę zdrowia. Te zadania tak szeroko rozumiane dają się wyraźnie rozłożyć na wiele szczegółowych zadań tj. tworzenie, budowanie, finansowanie szkół, nadzór i reglamentowanie szkół niepublicznych i właśnie jak wskazuje się w doktrynie – to część z tych czynności z tych zadań jest przekazywana podmiotom niepublicznym a niektóre pozostają w wykonywaniu organów administracji publicznej. Te zadania dalej pozostają publicznymi, tyle że faktycznie są wykonywane przez podmioty niepubliczne. Zmienia się zakres i forma odpowiedzialności. Z bezpośredniego wykonywania zadań w procesie prywatyzacji dochodzi do pośredniego wykonywania zadań.
Prywatyzacja a uspołecznienie zadań publicznych.
Uspołecznienie- związane jest z zwiększeniem partycypacji społecznej w procesie administrowania i to partycypowanie może też polegać na przejęciu zadań przez organizacje społeczne. Należy odróżnić prywatyzacje od zlecania zadań publicznych organizacjom społecznym.
Prywatyzacja zadań- polega na tym, że w istocie uspołecznienie wykonywania zadań publicznych, bo w procesie zlecania aktywności muszą wykazać zarówno organizacje jak i podmioty i organy. Między organizacją a organizacjami społecznymi występuje wiele powiązań i administracja zlecając zadania organizacjom społecznym, legitymizuje poprzez prawo wykonywania zadań.
Prywatyzacja przedsiębiorstw od prywatyzacji zadań publicznych.
2 kategorie przedsiębiorstw:
- przedsiębiorstwa komercyjne – nastawione na zysk, działające na rynku w warunkach konkurencji. W PRL-u przedsiębiorstwa komercyjne- to przedsiębiorstwa państwowe, cechą charakteryzującą jest centralne planowanie i dominującą rolą w gospodarce. Prowadzenie tych przedsiębiorstw przez państwo nie jest uważane za zadanie, lecz traktuje się je jako wkraczanie w obszar należący do przedsiębiorstw prywatnych. Stąd też prywatyzacja przedsiębiorstw państwowych jest czymś co charakteryzuje nie tylko Polskę ale także Francję, Anglię, np. koleje. W przypadku prywatyzacji przedsiębiorstw komercyjnych na plan 1 wysuwa się zmiana formy własności majątku.
- przedsiębiorstwa użyteczności publicznej- działające w ramach infrastruktury technicznej, zaspokajające potrzeby zbiorowe. Te przedsiębiorstwa świadczą usługi dla ludności, dostarczanie wody, odprowadzanie ścieków. Wykonują jednocześnie zadania samorządu terytorialnego jak i zadania państwa. Prywatyzacja tych przedsiębiorstw jest jednocześnie prywatyzacją zadań (prywatyzacja majątku i zadań )
1. prywatyzacja majątku
2. prywatyzacja zadań
Odpłatność za świadczenie – forma prywatyzacji zadań publicznych. Wprowadzenie odpłatności czy też podwyższenie odpłatności w sferze zdrowia, oświaty oznacza oparcie tych stosunków na pełnej lub częściowej ekwiwalentności. Wprowadzenie odpłatności za świadczenie- oznacza zmianę tylko 1 elementu tj. sposobu wykonywania zadań, nie wpływa to na zmianę statusu podmiotu wykonującego to zadanie. Ale wprowadzenie odpłatności może sprzyjać dalszym zmianom, osłabieniu ulegają racje dla utrzymania publiczno- prawnego statusu podmiotów wykonujących te zadania oraz stosunków łączących podmiot i odbiorcę tych świadczeń.
Odpłatność za świadczenie na rzecz obywatela- zbliża się do świadczeń wykonywanych na zasadach rynkowych a podmioty te stykają się z konkurencją podmiotów prywatnych i wówczas zakłady publiczne występują wobec jednostek na podobnych zasadach jak podmioty prywatne.
Proces prywatyzacji służby zdrowia – nasila się, bowiem wyraźna tendencja do zmiany statusu prawnego z publiczno-prawnego na status spółek prawa handlowego.
Zadania publiczne są przekazywane na jednostkę. W świetle prawa zadania należą do samorządu, ale jest to przerzucone na jednostkę. Prywatyzacja całych dziedzin, całych obszarów życia społecznego, publicznego – prywatyzacja notariatów, biura notarialne- urzędy państwowe. W 1991r. nastąpiła prywatyzacja notariatu, przejęcie przez prywatne kancelarie notarialne, nastąpił powrót do stanu z przed 1951r.
Częściowa prywatyzacja albo prywatyzacja poszczególnych zadań publicznych albo ich fragmentów. Prowadzenie targowisk- zadania własne gminy, podmioty gospodarcze po uzyskaniu zezwolenia od gminy, ustawa o pomocy społecznej z 1990r. – umożliwia przekazywanie zadań z zakresu pomocy społecznej stowarzyszeniom o charakterze charytatywnym, fundacją, związkom wyznaniowym. Radykalne zmiany -większość tych zakładów opiekuńczych nie ma już państwowego charakteru. Zakres zadań zlecanych tym podmiotom może być większy albo mniejszy.
Równoległe wykonywanie zadań publicznych przez zakłady administracyjne oraz podmioty niepubliczne – prof. Biernat nazywa współ-domeną . Ma ona w PL charakter bardzo szeroki. Ocenia to jako korzystny dla jednostki, ponieważ zwiększa możliwość jego wyboru.
1. System oświaty 1991r.- szkoły publiczne- mogły być zakładane przez osoby fizyczne lub prawne po uzyskaniu zgody przez kuratora oświaty oraz wpisu uprawnienia szkół publicznych. Osoby prawne oraz osoby fizyczne od 1991r. mogą zakładać szkoły a także niepubliczne placówki oświatowe- np. ośrodki kształcenia nauczycieli. Umożliwia tym osobom zakładanie uczelni niepaństwowych po uzyskaniu zezwolenia Ministra Edukacji Narodowej.
2. Ustawa o opiece zdrowotnej- w 1991r. zawiera podstawy prawne do tworzenia tzw. niepublicznych zakładów opieki zdrowotnej przez różne podmioty tj. osoby fizyczne i prawne, fundacje, kościoły, stowarzyszenia. Utworzenie takiego zakładu wymaga rejestracji w formie decyzji administracyjnej i do tych zakładów niepublicznych stosuje się przepisy dotyczące zakładów publicznych, jeżeli zakłady te w drodze umowy zobowiązują się do udzielania pomocy osobom ubezpieczonym. Zrównane zostały uprawnienia lekarzy zatrudnionych w publicznych i niepublicznych ośrodkach opieki zdrowotnej, mają kompetencje do wydawania orzeczeń lekarskich o czasowej niezdolności do pracy.
3. Pośrednictwo pracy – w 1991r, niemożliwe jest prowadzenie pośrednictwa pracy w celu zysku. Te zadania mogą być wykonywane przez stowarzyszenia, fundacje a także osoby prywatne.
4. Działalność ubezpieczeniowa w 1990r. – przez spółki akcyjne lub Towarzystwa Ubezpieczeń Wzajemnych po uzyskaniu zezwolenia przez Ministra Finansów.
5. W 1991r. prywatyzacja aptek- koncesja wydawana przez Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Farmaceutycznego
6. W 1990r. ustawa o łączności monopolu w dziedzinie komunikacji
7. W 1992r. o radiofonii i telewizji- został zniesiony monopol w tej dziedzinie.
Współ-domena- nie oznacza zupełnego wycofania się państwa z tych sfer związanych z wykonywaniem zadań publicznych. Co więcej administracja wobec tych niepublicznych podmiotów wykonujących te zadania sprawuje kontrolę i nadzór a w niektórych dziedzinach wymagane jest uzyskanie koncesji lub zezwolenia w formie decyzji administracyjnej.
Inną formą jest wspieranie przez państwo wykonywania zadań przez podmioty niepubliczne jest korzystne rozwiązanie prawa podatkowego. W latach 90 tych ulg podatkowych, których celem była działalność naukowa, naukowo-techniczna, dobroczynność, pomoc dla inwalidów, kult religijny.
Formy prawne prywatyzacji zadań publicznych :
1. Z mocy prawa
2. Na podstawie aktów administracyjnych
3. Na podstawie umów
1. Z mocy prawa – źródłem są normy prawne, ustawowe a nie akty podejmowane na podstawie ustaw. Innym rozwiązaniem, które należy do tej grupy to przekształcenie państwowych lub komunalnych podmiotów (spółek handlowych)np. prywatyzacja przychodni- prof. Biernat uważa, ze jest to z reguły trudna do rozstrzygania.
2. np. aktów administracyjnych- mają charakter koncesji lub zezwolenia – dopuszczają konkretne podmioty do prowadzenia działalności-( wykonywanie całkowite lub częściowe zadań publicznych). Akty stosowania prawa, należy wyróżnić tj:
a) akty, które uchylają generalny zakaz prowadzenia działalności gospodarczej i dopuszczają do jej prowadzenia podmioty niepubliczne- te podmioty wykonują równolegle zadania z jednostkami państwowymi lub komunalnymi.
b) Akty, które zawierają upoważnienie do wykonywania zadań.
3. Np. umowy, porozumienia - podmioty prywatne, umowy zawierane przez organy administracyjne z organami niepublicznymi. Porozumienia zawierane przez gminy z kościołami. W niektórych ustawach nie określa się formy prawnej prywatyzacji i wówczas prakt...