Wyrok II SAB Łd 53 10 - Wyrok WSA w Łodzi (pytania egzaminacyjne jako informacja publ), Prawo, (00) Orzecznictwo, DIP

//-->.pos {position:absolute; z-index: 0; left: 0px; top: 0px;}II SAB/Łd 53/10 - Wyrok WSA w ŁodziDataorzeczeniaDatawpływuSądSędziowieSymbol zopisem2010-12-202010-11-10Wojewódzki Sąd Administracyjny w ŁodziArkadiusz Blewązka /przewodniczący sprawozdawca/648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowegoorzeczenie prawomocneHasłaDostęp do informacji publicznejtematyczneSygn.powiązaneSkarżonyorganTreśćwynikuI OSK 678/11 - Wyrok NSA z 2011-07-21InneZobowiązano do wydania aktuDz.U. 2002 nr 153 poz 1270art. 149, art. 200Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądamiadministracyjnymi.Dz.U. 2001 nr 112 poz 1198art.1, 2, art. 5, art. 10, art. 14, art. 16Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.Dz.U. 2006 nr 90 poz 631art. 4 pkt 2Ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych -tekst jednolityDz.U. 1997 nr 78 poz 483art. 61Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. uchwalonaprzez Zgromadzenie Narodowe w dniu 2 kwietnia 1997 r., przyjęta przez Naródw referendum konstytucyjnym w dniu 25 maja 1997 r., podpisana przezPrezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 16 lipca 1997 r.PowołaneprzepisyTezyOkoliczność, iż różni autorzy opracowują na potrzeby przeprowadzenia PaństwowegoEgzaminu Specjalistycznego pytania z poszczególnych dziedzin medycyny, stanowiące utworyw rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawachpokrewnych (Dz. U. z 2006 roku Nr 90, poz. 631 ze zm.), nie stoi na przeszkodzie temu, żeopracowanie i ustalenie przez organ, w oparciu o owe utwory, testu egzaminacyjnego,służącego do przeprowadzenia Państwowego Egzaminu Specjalistycznego powoduje, żeutwory te, wykorzystane do egzaminu państwowego, uzyskują walor dokumentu urzędowego,zaś pytania niewykorzystane, stanowiące tzw. "pulę pytań", są materiałem urzędowymw rozumieniu art. 4 pkt 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.SentencjaDnia 20 grudnia 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział II w składzienastępującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska Sędziowie SędziaWSA Arkadiusz Blewązka (spr.) Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski Protokolant asystentsędziego Jarosław Moraczewski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 grudnia 2010 rokusprawy ze skargi W. B. na bezczynność Dyrektora Centrum Egzaminów Medycznych w Ł.W przedmiocie udostępnienia informacji publicznej 1. zobowiązuje Dyrektora CentrumEgzaminów Medycznych w Ł. do załatwienia wniosku W. B. w terminie 14 dni oduprawomocnienia się niniejszego wyroku; 2. zasądza na rzecz skarżącego W. B. od DyrektoraCentrum Egzaminów Medycznych w Ł. kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotychtytułem zwrotu kosztów postępowania przed sądem.UzasadnienieW dniu 22 października 2010 r. W.B. wniósł skargę na bezczynność Dyrektora CentrumEgzaminów Medycznych w Ł. w sprawie o udostępnienie informacji publicznej domagając sięzobowiązania tegoż organu do wydania w terminie 14 dni decyzji w powyższej sprawie, a takżezasądzenia od organu na rzecz skarżącego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwaprawnego według norm przypisanych.W uzasadnieniu wniesionej skargi W.B. wskazał, że złożył do Ministra Zdrowia zażalenie naniezałatwienie w terminie przez Dyrektora Centrum Egzaminów Medycznych w Ł., sprawydotyczącej udostępnienia informacji publicznej w zakresie zestawu pytań egzaminacyjnychz wszystkich Państwowych Egzaminów Specjalizacyjnych z dziedziny chorób wewnętrznych.W zażaleniu tym W.B. określił zarzuty przeciwko takiemu rozstrzygnięciu. Zażalenieskierowane do Ministra Zdrowia okazało się nieskuteczne, gdyż organ ten uznał, iż informacja,o którą zwrócił się skarżący nie stanowi informacji publicznej, a zatem Dyrektor CentrumEgzaminów Medycznych w Ł. nie był obowiązany do wydania przedmiotowej decyzji.Dalej skarżący wskazał, iż pomimo upływu ustawowych terminów do załatwienia sprawy –określonych w przepisie art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacjipublicznej – organ do dnia dzisiejszego nie załatwił sprawy i nie wydał żadnej merytorycznejdecyzji podlegającej kontroli instancyjnej. Pismo zaś z dnia 26 maja 2010 r. skierowane przezorgan do skarżącego, ma jego zdaniem jedynie na celu pozbawienie go prawa do informacjipublicznej, w sposób nie podlegający kontroli sądowej.W odpowiedzi na powyższą skargę Dyrektor Centrum Egzaminów Medycznych w Ł. wniósło odrzucenie albo oddalenie skargi. W uzasadnieniu zajętego stanowiska organ wskazał,iż Centrum Egzaminów Medycznych ("CEM") w Ł. zostało powołane w drodze zarządzeniaMinistra Zdrowia z dnia 31 lipca 2001 r. w sprawie utworzenia Centrum EgzaminówMedycznych, a obecnie działa na podstawie zarządzenia Ministra Zdrowia z dnia 22 czerwca2010 r. w sprawie Centrum Egzaminów Medycznych (Dz. Urz. MZ. Nr 9, poz. 55). Zgodniez przepisem § 1 Statutu CEM, stanowiącego załącznik Nr 1 do powyższego zarządzeniaMinistra Zdrowia, CEM jest państwową jednostką budżetową podległą ministrowi do sprawzdrowia, z siedzibą w Ł.. Przedmiotem działalności CEM jest realizacja zadań związanychz organizowaniem i przeprowadzanie egzaminów medycznych. Na mocy przepisu § 3 ust. 1Statutu, działalnością CEM kieruje Dyrektor, który reprezentuje CEM na zewnątrz.Dalej organ wskazał, iż skarżący W.B. odbywał specjalizację w dziedzinie choróbwewnętrznych i następnie, w 2006 r., przystąpił po raz pierwszy do Państwowego EgzaminuSpecjalizacyjnego ("PES") w powyższej dziedzinie. Pomimo 4 – krotnego składania tegoegzaminu nie uzyskał wyniku pozytywnego z części testowej. Zgodnie natomiast z przepisem§ 36 ust. 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 20 października 2005 r. w sprawiespecjalizacji lekarzy i lekarzy dentystów (Dz. U. Nr 213, poz. 1779, ze zm.), lekarz możeprzystępować do PES trzy razy, a w przypadkach, o których mowa w ust. 4, cztery razy. Ust.4 stanowi, że w razie trzeciego negatywnego wyniku PES lub upływu terminu, o którym mowaw ust. 3, lekarz może przystąpić do PES w czwartym ostatecznym terminie, jeżeli PaństwowaKomisja Egzaminacyjna uzna, że zaistniały okoliczności uzasadniające dopuszczenie tegolekarza do PES. Czwarty ostateczny termin wyznacza się w nieprzekraczalnym terminiejednego roku, licząc od terminu egzaminu wyznaczonego po raz trzeci. Konkludując organwskazał, iż w przypadku skarżącego zostały wyczerpane wszystkie możliwości zdawania PES.Następnie organ wskazał, iż w dniu 24 maja 2010 r. do CEM został skierowany wniosek,w którym W.B., ubiegał się o udostępnienie w trybie ustawy z dnia 6 września 2001 r.o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.) zadań egzaminacyjnychwykorzystanych podczas PES w dziedzinie chorób wewnętrznych, do których przystępował.Informacja miała być przesłana w formie wydruku pocztą na adres pełnomocnikawnioskodawcy. W odpowiedzi na powyższy wniosek – udzielonej w dniu 26 maja 2010 r. –Dyrektor CEM, zawiadomił wnioskodawcę, iż zadania egzaminacyjne nie stanowią informacjipublicznej i stąd nie podlegają udostępnieniu w trybie ustawy o dostępie do informacjipublicznej.Dalej organ podał, iż chcąc sprostać oczekiwaniom wnioskodawcy zaproponował możliwośćskorzystania z trybu udostępnienia zadań, opisanego w zarządzeniu Nr 15/2008 DyrektoraCEM z dnia 19 grudnia 2008 r. w sprawie wprowadzenia instrukcji udostępniania książeczekzadań testowych, klucza poprawnych odpowiedzi i komputerowych kart odpowiedzi orazwzoru protokołu takiego udostępnienia. Zgodnie z owym aktem udostępnienie powyższychdokumentów następuje na pisemny wniosek osoby zainteresowanej. Udostępnienie do wgląduksiążeczki zadań testowych może nastąpić w siedzibie CEM. Wnioskodawca nie skorzystałz powyższej możliwości, lecz wystosował w trybie przepisu art. 37 k.p.a. do Ministra Zdrowia,jako organu wyższego stopnia zażalenie na niezałatwienie sprawy w terminie.Kontynuując organ skonstatował, iż Minister Zdrowia uznał zażalenie za nieuzasadnionezarówno w sensie formalnym, jak i merytorycznym.Odnosząc się do argumentów samej skargi organ wskazał na wstępie, iż nieprawdziwesą twierdzenia skarżącego odnośnie braku możliwości wystąpienia do sądu administracyjnegow zakresie pisma, które wystosował do niego Dyrektor CEM wyjaśniając, iż żądane zadanianie stanowią informacji publicznej. Zdaniem organu z orzecznictwa sądowego wynika, żepismo może być uznane za inny akt z zakresu administracji publicznej, który może byćzaskarżony do sądu administracyjnego na podstawie przepisu art. 3 § 2 pkt 4 ustawy z dnia 25lipca 2002 roku – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.)("p.p.s.a.") W tym zakresie wskazał na: wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 15 stycznia 2008 r.,w sprawie sygn. akt II SAB/Bd 40/07, Lex nr 505421 oraz wyrok WSA w Gliwicach z dnia 23października 2007 r., w sprawie sygn. akt IV SA/G1 808/07, Lex nr 423779. Organ podkreśliłw tym zakresie, iż skarżący pisma otrzymanego w odpowiedzi na złożony wnioseko udostępnienie informacji publicznej nie zaskarżył w ustawowym terminie do sąduadministracyjnego, co uzasadnia odrzucenie skargi w oparciu o przepis art. 58 § 1 pkt 2 p.p.s.a..Dalej organ wskazał, iż – na wypadek nieodrzucenia skargi – wnosi o jej oddalenie bowiempod względem merytorycznym skarga jest nieuzasadniona. W tym zakresie organ podtrzymałswe wcześniejsze stanowisko – potwierdzone przez Ministra Zdrowia w uzasadnieniurozstrzygnięcia wydanego w następstwie rozpoznania zażalenia wniesionego przez skarżącegow trybie przepisu art. 37 k.p.a. – iż przedmiotowe zadania egzaminacyjne nie stanowiąinformacji publicznej. W ocenie organu nie można uznać, iż wszelkie materiały, które znajdująsię w posiadaniu organu administracji publicznej winny być traktowane jako informacjapubliczna. Pojęcie to należy bowiem interpretować przez pryzmat celu, jakiemu ma służyćudostępnienie informacji publicznej. Celem tym jest zaś kontrola działalności organów władzypublicznej. Organ podkreślił, iż w pojęciu tym mieszczą się m.in. dokumenty, które służąrealizacji zadań publicznych i odnoszą się do danego organu bezpośrednio (vide: wyrok WSAw Warszawie z dnia 26 czerwca 2008 r., w sprawie sygn. akt II SA/Wa 111/2008). Ponadtoorgan wskazał, iż „informację publiczną stanowi (...) treść wszelkiego rodzaju dokumentówodnoszących się do organu władzy publicznej, związanych z nim bądź w jakikolwiek sposóbdotyczących go” (vide: wyrok WSA w Warszawie z dnia 16 lipca 2008 r., w sprawie sygn. aktII SA/Wa 721/2008). Zdaniem organu w jego przypadku będą to dokumenty, które sąwytwarzane w związku z jego statutową działalnością, a więc w związku z wydawaniemzaświadczeń czy dyplomów.Następnie organ wskazał, iż przepis art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznejwymaga, by informacja publiczna była "o sprawach publicznych". W takiej sytuacji trudnouznać, że zadania egzaminacyjne są "informacją o sprawach publicznych". Zdaniem organu zataką wykładnią przemawia również treść art. 61 ust. 1 Konstytucji R.P., który stanowi, iżobywatel ma prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej orazosób pełniących funkcje publiczne. Wynika z tego, że informacja publiczna powinnaobejmować informację o działalności CEM, a więc o jego organizacji, strukturze i stosowanychprocedurach, ewentualnie o osobach stojących na czele CEM. Zadania egzaminacyjne sąopracowywane przez autorów (osoby prywatne) niezwiązanych strukturalnie z CEM. Treśćzadań egzaminacyjnych nie zawiera informacji dotyczących funkcjonowania CEM, a zatemnie jest informacją publiczną.W dalszej części swego stanowiska organ przedstawił tryb pozyskiwania zadańegzaminacyjnych wskazując, że zgodnie z § 32 ust. 2 powołanego wyżej rozporządzeniaMinistra Zdrowia z dnia 20 października 2005 r. w sprawie specjalizacji lekarzy i lekarzydentystów, test oraz egzamin ustny i praktyczny opracowuje i ustala CEM w porozumieniuz właściwym konsultantem krajowym lub jego przedstawicielem oraz przedstawicielemwłaściwego towarzystwa naukowego odrębnie dla każdej specjalności oraz na każdą sesjęegzaminacyjną. W praktyce oznacza to, iż CEM nie jest kompetentny do tego aby samodzielnieprzygotować zadania, lecz zwraca się w tej sprawie do specjalistów z danej dziedziny. Zostająz nim zawarte umowy, na mocy których autorzy przenoszą na CEM swe autorskie prawamajątkowe. Jednakże CEM może dysponować uzyskanym w tej drodze dziełem jedynie napotrzeby przeprowadzenia egzaminu. Przepis § 5 ust. 2 standardowej umowy, jaką CEMzawiera z autorem zadań egzaminacyjnych stanowi bowiem, że "Zamawiający uprawniony jestw zakresie uzyskanych majątkowych praw autorskich do wykorzystania dzieła jedynie napotrzeby Państwowego Egzaminu Specjalizacyjnego i nie może go bez odrębnej zgodyWykonawcy dystrybuować lub przekazywać osobom trzecim". Organ wskazał, iż z jegodoświadczeń w innych, analogicznych sprawach wynika, że autorzy nie udzielają takiej zgody.Dalej organ wskazywał, iż gdyby nawet przyjąć, że pozostaje uprawnionym do dysponowaniaautorskimi prawami majątkowymi w tym zakresie, to zgodnie z przepisem art. 45 ustawy z dnia4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r., Nr 90, poz. 631ze zm.), twórcy przysługuje odrębne wynagrodzenie za korzystanie z utworu na każdymodrębnym polu eksploatacji. Według art. 50 tejże ustawy odrębne pole eksploatacji stanowi zaśutrwalanie i zwielokrotnianie utworu – wytwarzanie określoną techniką egzemplarzy utworu,w tym techniką drukarską, a odrębne obrót oryginałem albo egzemplarzem, na którym utwórutrwalono, czyli wprowadzenie do obrotu. Dokonanie reprodukcji książeczki testowej należyzatem rozumieć jako wykorzystanie utworu na kolejnym polu eksploatacji, nie objętym umowązawartą z autorami zadań. Organ wskazał również, iż na mocy art. 16. pkt. 5 ustawy o prawieautorskim i prawach pokrewnych, autorzy zachowują prawo do nadzoru nad sposobemkorzystania z utworu. Uprawnienie to zaś jest nieograniczone w czasie i nie podlega zrzeczeniusię lub zbyciu więzi twórcy z utworem. Nie może zatem być przeniesione na CEM.Przedmiotowe uprawnienia mogą być również objęte ochroną jako dobra osobiste, o którychmowa w art. 23 Kodeksu cywilnego ("k.c."). Naruszenie natomiast praw autorskich lub dóbrosobistych autorów może rodzić szereg roszczeń wynikających zarówno z ustawy o prawieautorskim i prawach pokrewnych, jak i z przepisów art. 24 i art. 448 k.c.. Wystąpienie przezautorów ze stosownymi żądaniami może nastąpić już wtedy, gdy dobra te zostaną co najmniejzagrożone, bowiem uzasadniona obawa naruszeń stanowi wystarczającą przesłankęwystąpienia ze stosownym roszczeniem, o którym mowa w przepisie art. 24 k.c. (vide:orzeczenie SN z dnia 26 lutego 1965 r., w sprawie sygn. akt II CR 13/65, OSN 1965/10/174;orzeczenie SN z dnia 3 grudnia 1986 r., w sprawie I CR 378/86, OSN 1988/4/47). Organpodkreślił, iż powyższe stanowisko nie oznacza, że ochrona dóbr autorów jest aktywowanadopiero, gdy złożą oni swe żądania, bowiem ochrona ta jest nieoznaczona w czasie, copowoduje, iż trwa nawet wtedy, gdy autor nie wie o naruszeniu.Konkludując organ wskazał, iż nie może liczyć na to, iż potencjalne naruszenie prawaautorskich czy dóbr osobistych twórcy, nie zmotywuje go do wystąpienia ze stosownymiroszczeniami. Organ państwowy nie może sobie pozwolić na takie ryzyko. Organ dodatkowopodkreślił, że skorzystanie z roszczeń opisanych w przepisie art. 24 k.c. nie wymagastwierdzenia winy sprawcy naruszenia, a nadto oparte jest na domniemaniu bezprawności.Oznacza to, iż ciężar dowodu spoczywa na osobie chcącej uniknąć odpowiedzialności.Konstrukcja ta, chroniąc maksymalnie dobra osobiste autorów, wymaga zachowania od CEMszczególnej rozwagi i wyeliminowania sytuacji prowadzących nawet do ewentualnychnaruszeń ich dóbr i uprawnień. W tym zakresie organ konkludował, powołując się nastanowisko wyrażone przez WSA w Warszawie, iż istnienie zakazu – wynikającego z umówzawartych z autorami – ujawniania osobom trzecim treści żądanych dokumentów, wskazuje namożliwość ograniczenia prawa dostępu do informacji publicznych. (vide: wyrok WSAw Warszawie z dnia 9 stycznia 2006 r., w sprawie sygn. akt II SA/Wa 2043/2005, Lex nr196314)Następnie organ wskazał, iż z orzecznictwa sądowego wynika, że w przypadku, gdy materiałybędące w jego władaniu objęte są ochroną z zakresu prawa autorskiego i praw pokrewnych, tonie podlegają regulacji zawartej w przepisach ustawy o dostępie do informacji publicznej (vide:wyrok WSA w Warszawie z dnia 17 lipca 2007 r., w sprawie sygn. akt II SAB/Wa 58/07, Lexnr 368237). Dyrektor CEM akceptując powyższe stanowisko przyjął, iż zadaniaegzaminacyjne, jako objęte ochroną wynikającą z prawa autorskiego i praw pokrewnych niestanowią informacji publicznej. Organ podkreślił, iż skarżący nie kwestionuje tej okoliczności,że zadania egzaminacyjne posiadają ochronę autorsko prawną, a nadto teza ta zostałazaakceptowana też przez Ministra Zdrowia.

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

kachorra.htw.pl