Omówienie przyjętych zasad (polityki rachunkowości)
I. Stosowane metody wyceny aktywów i pasywów (w tym amortyzacja)
Zasady rachunkowości przyjęte przy sporządzaniu sprawozdania finansowego za rok 2002 są zgodne z ustawą o rachunkowości z 29
września 1994 r. (t.j. DzU z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn.zm.), zwaną dalej ustawą, która określa między innymi zasady rachunkowości dla
jednostek mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
A. Wartości niematerialne i prawne
Na potrzeby ujmowania w księgach nabytych aktywów o charakterze praw majątkowych spółka przyjęła następujące progi wartościowe:
- cena nabycia aktywów poniżej .................. zł
- cena nabycia aktywów od ........................zł do 3500 zł
- cena nabycia aktywów powyżej 3500 zł.
Wartości niematerialne i prawne o wartości początkowej poniżej .............................. zł.
Spółka zalicza nabyte składniki aktywów bezpośrednio w koszty zużycia materiałów, wprowadzając je jednocześnie do ewidencji
pozabilansowej, jeżeli cena nabycia przekracza .......................... zł.
Wartości niematerialne i prawne o wartości początkowej pomiędzy .......................... zł a 3500 zł.
Spółka zalicza nabyte składniki aktywów do wartości niematerialnych i prawnych, wprowadzając je jednocześnie do ewidencji bilansowej
tych aktywów. W momencie oddania do używania dokonywany jest jednokrotny odpis amortyzacyjny zarówno dla potrzeb bilansowych, jak i
podatkowych.
Wartości niematerialne i prawne o wartości początkowej powyżej 3500 zł.
Spółka zalicza nabyte składniki aktywów do wartości niematerialnych i prawnych, wprowadzając je jednocześnie do ewidencji bilansowej
tych aktywów. W momencie oddania do używania ustalany jest okres ekonomicznej użyteczności dla każdego nabytego składnika, który to
decyduje o okresie dokonywania odpisów amortyzacyjnych Dokonywanie odpisów amortyzacyjnych rozpoczyna się począwszy od miesiąca
następującego po miesiącu oddania wartości niematerialnych i prawnych do używania. Na każdy dzień bilansowy osoba wskazana przez
kierownika jednostki dokonuje weryfikacji przyjętego wcześniej okresu ekonomicznej użyteczności każdej wartości niematerialnej i prawnej.
Zmiana tego okresu skutkuje zmianą kwoty dokonywanych odpisów amortyzacyjnych począwszy od pierwszego dnia następnego roku
obrotowego.
Spółka dokonuje umorzenia wartości niematerialnych i prawnych, stosując dla wszystkich ich tytułów metodę liniową lub degresywną lub
inną stosowaną przez spółkę.
Oprócz weryfikacji stawek amortyzacyjnych, na każdy kolejny dzień bilansowy spółka dokonuje oszacowania wartości przyszłych korzyści
ekonomicznych, które zostaną wygenerowane przez poszczególne wartości niematerialne i prawne. W przypadku gdy przewidywane korzyści
są niższe niż nieumorzona wartość wartości niematerialnych i prawnych, dokonywane są odpisy aktualizujące z tytułu trwałej utraty wartości
aktywów. Za oszacowanie wartości odzyskiwalnej wartości niematerialnych i prawnych odpowiedzialna jest osoba wskazana przez
kierownika jednostki.
Wartości niematerialne i prawne prezentowane w bilansie wyceniane są wg wartości netto, tzn. w wartości początkowej pomniejszonej o
dokonane odpisy umorzeniowe i aktualizujące.
B. Środki trwałe
Na potrzeby ujmowania w księgach nabytych i wytworzonych we własnym zakresie środków trwałych spółka przyjęła następujące progi
wartościowe:
- cena nabycia aktywów poniżej ............................ zł
- cena nabycia aktywów od ...................................zł do ......................................zł
- cena nabycia aktywów powyżej 3500 zł.
Środki trwałe o wartości początkowej poniżej .........................................zł.
Spółka zalicza nabyte składniki aktywów bezpośrednio w koszty zużycia materiałów, wprowadzając je jednocześnie do ewidencji
pozabilansowej, jeżeli cena nabycia przekracza ..........................................zł.
Środki trwałe o wartości początkowej pomiędzy ..................................zł a 3500 zł.
Spółka zalicza nabyte składniki aktywów do środków trwałych, wprowadzając je jednocześnie do ewidencji bilansowej tych aktywów. W
momencie oddania do używania dokonywany jest jednokrotny odpis amortyzacyjny zarówno dla potrzeb bilansowych, jak i podatkowych.
Środki trwałe o wartości początkowej powyżej 3500 zł.
1
Spółka zalicza nabyte składniki aktywów do środków trwałych, wprowadzając je jednocześnie do ewidencji bilansowej tych aktywów. W
momencie oddania do używania ustalany jest okres ekonomicznej użyteczności dla każdego nabytego składnika, który to decyduje o okresie
dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Dokonywanie odpisów amortyzacyjnych rozpoczyna się począwszy od miesiąca następującego po
miesiącu oddania środka trwałego do używania. Na każdy dzień bilansowy służby techniczne dokonują weryfikacji przyjętego wcześniej
okresu ekonomicznej użyteczności każdego środka trwałego. Zmiana tego okresu skutkuje zmianą kwoty dokonywanych odpisów
amortyzacyjnych począwszy od pierwszego dnia następnego roku obrotowego.
Przy dokonywaniu odpisów amortyzacyjnych spółka wykorzystuje następujące metody:
- liniową dla środków trwałych zaliczanych do grupy .............................................KŚT,
- degresywną dla środków trwałych zaliczanych do grupy .....................................KŚT,
- naturalną dla środków trwałych zaliczanych do grupy .........................................KŚT,
- ................................................................................................................................
(inne stosowane przez jednostkę).
Oprócz weryfikacji stawek amortyzacyjnych, na każdy kolejny dzień bilansowy spółka dokonuje oszacowania wartości przyszłych korzyści
ekonomicznych, które zostaną wygenerowane przez poszczególne środki trwałe. W przypadku gdy przewidywane korzyści są niższe niż
nieumorzona wartość środka trwałego dokonywane są odpisy aktualizujące z tytułu trwałej utraty wartości tych aktywów. Za oszacowanie
wartości odzyskiwalnej środka trwałego odpowiedzialny jest dział techniczny spółki.
Spółka przyjęła, iż wszystkie nakłady na ulepszenie środków trwałych przekraczające wartość ..................... zł podwyższają wartość
początkową tych środków, nieprzekraczające ............................................zł uznawane są za koszty bieżącego okresu.
Środki trwałe prezentowane w bilansie wyceniane są wg wartości netto, tzn. w wartości początkowej podwyższonej o kwoty ulepszenia i
pomniejszonej o dokonane odpisy umorzeniowe i aktualizujące.
Spółka nie dokonywała żadnej urzędowej aktualizacji wartości środków trwałych.
C. Środki trwałe w budowie
Na każdy kolejny dzień bilansowy spółka dokonuje oszacowania wartości przyszłych korzyści ekonomicznych, które zostaną wygenerowane
przez poszczególne środki trwałe w budowie. W przypadku gdy przewidywane korzyści są niższe niż ujęta w księgach wartość środka
trwałego w budowie, dokonywane są odpisy aktualizujące z tytułu trwałej utraty wartości tych aktywów. Za oszacowanie wartości
odzyskiwalnej środka trwałego w budowie odpowiedzialny jest dział techniczny spółki. Środki trwałe w budowie prezentowane w bilansie
wyceniane są w wysokości ogółu kosztów pozostających w bezpośrednim związku z ich nabyciem lub wytworzeniem pomniejszonych o
odpisy z tytułu trwałej utraty wartości.
D. Rzeczowe aktywa obrotowe
Metody prowadzenia ewidencji
Spółka stosuje następujące metody prowadzenia kont ksiąg pomocniczych:
l. Podstawowe surowce do produkcji - ....................................................................................................
(np. ewidencja ilościowo-wartościowa),
2. Pomocnicze surowce do produkcji i materiały pozostałe -
..........................................................................................................................
(np. spółka nie prowadzi ewidencji magazynowej. odpisując
w
koszty zużycia materiałów wartość surowców
i
materiałów
w
momencie ich
zakupu, dokonując jednocześnie inwentaryzacji tych składników aktywów na koniec każdego okresu sprawozdawczego
-
jednostki same
dokonują wyboru momentu, na który sporządzana jest inwentaryzacja. np. na koniec każdego miesiąca, na koniec każdego kwartału lub na
koniec roku obrotowego,
3. Towary handlowe w hurcie - ...............................................................................................................
(np. ewidencja ilościowo-wartościowa),
4. Towary handlowe w detalu - .................................................................................................................................
(np. ewidencja wartościowa),
5. Wyroby gotowe - .................................................................................................................................
(np. ewidencja ilościowo-wartościowa),
6. Produkcja w toku
-
..................................................................................................................................................
(np. nie wycenia się wcale),
7. ................................................................................................................................................................................................................................
8. ................................................................................................................................................................................................................................
Wycena na dzień nabycia lub wytworzenia
(na dzień przeprowadzenia inwentaryzacji w przypadku braku ewidencji magazynowej)
Spółka wycenia rzeczowe składniki aktywów obrotowych w następujący sposób:
l. Podstawowe surowce do produkcji - ....................................................................................................................................................................
(np. cena nabycia uwzględniająca cenę zakupu, koszty transportu. wyładunku
i
załadunku),
2. Pomocnicze surowce do produkcji i materiały pozostałe - ..................................................................................................
(np. cena zakupu),
3. Towary handlowe w hurcie - ..............................................................................................................................
(np. stała cena ewidencyjna),
4. Towary handlowe w detalu - ..............................................................................................................................................................................
(np. stała cena ewidencyjna na poziomie ceny sprzedaży brutto),
5. Wyroby gotowe - ......................................................................................................................................
(np. planowany koszt wytworzenia),
6. Wyroby gotowe przeznaczone do długotrwałej sprzedaży - ..............................................................................................................................
(np. rzeczywisty koszt wytworzenia
z
uwzględnieniem kosztów finansowania zewnętrznego).
2
Na potrzeby kalkulacji rzeczywistego kosztu wytworzenia wyrobów i usług spółka przyjęła następujące założenia:
- wyroby gotowe - za normalny poziom produkcji uznano wielkość ..................................... sztuk ..........................................
(nazwa wyrobu
gotowego)
miesięcznie, dla tego poziomu produkcji przyjęto stabilizowany wskaźnik narzutu stałych kosztów pośrednich w wysokości
................................zł stałych kosztów pośrednich na 1 sztukę wyrobu. W przypadku produkcji miesięcznej, na niższym poziomie od
planowanego, część stałych kosztów pośrednich uznaną za koszty niewykorzystanych zdolności produkcyjnych spółka odnosi w ciężar kosztu
własnego sprzedanych wyrobów.
lub
- usługi .........................................................................
(nazwa usługi)
- spółka przyjęła, iż wszystkie ponoszone w danym okresie
sprawozdawczym koszty pośrednie uznawane są w całości za element kosztu wytworzenia usług.
Metody ustalania wartości rozchodu rzeczowych składników aktywów obrotowych
Spółka stosuje następujące metody ustalania wartości rozchodu rzeczowych składników aktywów obrotowych:
1. Podstawowe surowce do produkcji - ......................................................................................................................................................................
(metoda LIFO lub FIFO lub stała cena ewidencyjna lub szczegółowa identyfikacja),
2. Pomocnicze surowce do produkcji i materiały pozostałe - ................................................................................................................................
(metoda LIFO lub FIFO lub stała cena ewidencyjna lub szczegółowa identyfikacja),
3. Towary handlowe w hurcie
- .................................................................................................................................................................................
(metoda LIFO lub FIFO lub stała cena ewidencyjna lub szczegółowa identyfikacja),
4. Towary handlowe w detalu - .................................................................................................................................................................................
(metoda LIFO lub FIFO lub stała cena ewidencyjna lub szczegółowa identyfikacja),
5. Wyroby gotowe - ....................................................................................................................................................................................................
(metoda LIFO lub FIFO lub stała cena ewidencyjna lub szczegółowa identyfikacja).
6. Wyroby gotowe przeznaczone do długotrwałej sprzedaży - wycena rozchodu następuje w wysokości kwoty przychodu według cen
sprzedaży netto uzyskanego ze sprzedaży tych produktów w ciągu danego okresu.
Wycena na dzień bilansowy
Spółka wyceniła wartość rzeczowych składników aktywów obrotowych na dzień bilansowy w następujący sposób:
1. Podstawowe surowce do produkcji - ..................................................................................................................................................................
(np. według cen nabycia przy wykorzystaniu metody LIFO do wyceny rozchodu, bez ustalenia odpisów aktualizujących wartość surowców).
2. Pomocnicze surowce do produkcji i materiały pozostałe - ....................................................................................................................................
(np. według cen zakupu przy wykorzystaniu metody FIFO do wyceny rozchodu, bez ustalenia odpisów aktualizujących wartość surowców).
3. Towary handlowe w hurcie - .............................................................................................................................................................................
(np. według cen zakupu przy wykorzystaniu metody FIFO do wyceny zapasu,
z
uwzględnieniem odpisów aktualizujących wartość towarów
handlowych
z
tytułu utraty wartości użytkowej).
4. Towary handlowe w detalu - .............................................................................................................................................................................
(np. według cen zakupu przy wykorzystaniu metody FIFO do wyceny zapasu,
z
uwzględnieniem odpisów aktualizujących wartość towarów
handlowych
z
tytułu utraty wartości użytkowej).
5. Wyroby gotowe - .................................................................................................................................................................................................
(np. rzeczywisty koszt wytworzenia,
z
uwzględnieniem odpisów aktualizujących wartość wyrobów gotowych
z
tytułu utraty wartości rynkowej
(cena sprzedaży netto możliwa do uzyskania jest niższa od rzeczywistego kosztu wytworzenia).
6. Wyroby gotowe przeznaczone do długotrwałej sprzedaży - wycena zapasu następuje w wysokości nadwyżki kosztów ich wytworzenia nad
przychodami według cen sprzedaży netto uzyskanymi ze sprzedaży tych produktów w ciągu danego okresu.
7. Produkcja w toku - ................................................................................................................................................................................................
....................................................................................................................................................................................................................................
(np.
z
uwagi na okres realizacji do
3
miesięcy spółka dokonuje wyceny
w
wysokości kosztów materiałów bezpośrednich wydanych do
produkcji, bez ustalenia odpisów aktualizujących wartość tej produkcji).
E. Należności długoterminowe, należności krótkoterminowe i roszczenia
Spółka wykazała swoje należności długoterminowe, krótkoterminowe i roszczenia w wartości netto po pomniejszeniu o dokonane odpisy
aktualizujące.
Należności wyceniane zostały w kwocie wymagającej zapłaty, z uwzględnieniem odsetek za zwłokę w zapłacie należności, z żądaniem
zapłaty których jednostka wystąpiła do kontrahenta.
W przypadku ustalania odpisów aktualizujących spółka kierowała się następującymi zasadami:
- należności związane z postępowaniem upadłościowym i likwidacyjnym objęte zostały 100% odpisem aktualizującym,
- należności od dłużników będących osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej objęte zostały zbiorczym odpisem
aktualizującym w wysokości 10% wartości tych należności
(wskaźnik przyjęty przez poszczególne jednostki powinien wynikać
z
analizy
posiadanych przez nich danych historycznych),
3
- należności przeterminowane od pozostałych dłużników obejmowane były indywidualnym odpisem aktualizującym na podstawie szacunku
prawdopodobieństwa nieściągalności dokonywanego przez osoby z działu handlowego opiekujące się poszczególnymi kontrahentami,
- należności terminowe od dłużników obejmowane były indywidualnym odpisem aktualizującym w sytuacjach szczególnych, gdy z informacji
uzyskanych przez spółkę wynikało, iż ściągalność należności może być w przyszłości zagrożona.
W roku obrotowym, za który sporządzone jest sprawozdanie finansowe, w spółce nie wystąpiły/wystąpiły należności przedawnione i
umorzone.
F. Zobowiązania długoterminowe i krótkoterminowe (z wyłączeniem zobowiązań finansowych)
Spółka wykazała swoje zobowiązania długoterminowe i krótkoterminowe w kwocie wymagającej zapłaty, z uwzględnieniem odsetek za
zwłokę w zapłacie zobowiązań. Spółka uwzględniła w wycenie te odsetki, z których kontrahent nie zrezygnował poprzez złożenie stosownego
oświadczenia oraz których wartość w stosunku do jednego kontrahenta przekracza kwotę ........................................zł.
W roku obrotowym, za który sporządzone jest sprawozdanie finansowe, w spółce nie wystąpiły/wystąpiły zobowiązania przedawnione i
umorzone.
G. Inwestycje
Jednostka dokonuje podziału inwestycji na krótkoterminowe i długoterminowe. Niektóre tytuły inwestycji zostały w sposób jednoznaczny
przez ustawę o rachunkowości zaklasyfikowane do aktywów trwałych lub obrotowych:
- aktywa trwałe - inwestycje w nieruchomości oraz w wartości niematerialne i prawne,
- aktywa obrotowe - inwestycje mające postać aktywów pieniężnych.
Pozostałe inwestycje rzeczowe zaliczane są do aktywów trwałych lub obrotowych w zależności od przewidywanego czasu po- siadania i
osiągania korzyści ekonomicznych - jeżeli przewidywany okres dysponowania tymi aktywami nie przekracza 12 miesięcy od dnia
bilansowego, zaliczane są do aktywów obrotowych.
Inwestycje w postaci aktywów finansowych zaliczane są do aktywów obrotowych lub trwałych, wówczas gdy:
- są płatne i wymagalne lub przeznaczone do zbycia w ciągu 12 miesięcy od dnia bilansowego
lub
- są płatne i wymagalne lub przeznaczone do zbycia w ciągu 12 miesięcy od daty ich założenia, wystawienia lub nabycia.
Wycena inwestycji na dzień ich nabycia albo powstania
Spółka wycenia inwestycje na dzień ich nabycia lub powstania wg cen nabycia
albo ceny zakupu, jeżeli koszty przeprowadzenia i rozliczenia transakcji nie są istotne.
Metody ustalania wartości rozchodu inwestycji
Spółka stosuje następujące metody ustalania wartości rozchodu składników inwestycji uznanych za jednakowe ze względu na podobieństwo
rodzaju i przeznaczenia:
1. Środki pieniężne na rachunku walutowym - ......................................................................
(np. metoda FIFO lub LIFO lub cen przeciętnych),
2. Akcje, udziały i inne papiery wartościowe - ......................................................................
(np. metoda FIFO lub LIFO lub cen przeciętnych),
3. Pozostałe inwestycje - ........................................................................................................
(np. metoda FIFO lub LIFO lub cen przeciętnych).
Wycena inwestycji na dzień bilansowy
Spółka wyceniła wartość inwestycji (z wyłączeniem instrumentów finansowych) na dzień bilansowy w następujący sposób:
1) inwestycje krótkoterminowe - ..........................................................................................................................................................................
(np. według niższej
z
dwóch wartości - ceny nabycia lub wartości rynkowej, przy wykorzystaniu metody FIFO do wyceny rozchodu),
2) inwestycje długoterminowe (z wyłączeniem nieruchomości) - .............................................................................................................................
(np. według ceny nabycia, przy wykorzystaniu metody FIFO do wyceny rozchodu,
z
uwzględnieniem odpisów
z
tytułu trwałej utraty wartości),
3) inwestycje długoterminowe w postaci nieruchomości - ........................................................................................................................................
(np. według wartości godziwej. Na potrzeby ustalania wartości godziwej inwestycji w postaci nieruchomości spółka korzysta
z
usług
rzeczoznawcy majątkowego).
Wszystkie nakłady ponoszone na ulepszenie inwestycji w nieruchomości spółka ujmuje jako podwyższenie wartości i początkowej (ceny
nabycia). W przypadku nieruchomości wykorzystywanych zarówno na potrzeby spółki, jak i dla osiągania przychodów z najmu spółka
dokonuje podziału wartości tej nieruchomości, proporcjonalnie do powierzchni użytkowych wykorzystywanych na własne i obce potrzeby.
Część wartości nieruchomości prezentowana jest w środkach trwałych z uwzględnieniem odpisów amortyzacyjnych, pozostała część
nieruchomości prezentowana jest jako inwestycja długoterminowa.
H. Kontrakty na usługi i roboty o okresie realizacji dłuższym niż 6 miesięcy
Efektem realizowanych kontraktów długoterminowych są następujące pozycje bilansowe:
a) czynne rozliczenia międzyokresowe - obejmujące dwa tytuły:
- nadwyżkę kosztów poniesionych w danym okresie nad kosztami rozliczonymi i zaprezentowanymi w rachunku zysków i strat,
4
- nadwyżkę przychodów memoriałowych (ustalanych przy wykorzystaniu wskaźnika stopnia zaawansowania realizacji usługi lub przy
wykorzystaniu metody „zysku zerowego”) nad przychodami wynikającymi z faktur częściowych,
uwaga: nadwyżkę tę można również
zaprezentować w pozycji Aktywa B.II „należności z tytułu kontraktów długoterminowych w trakcie realizacji”
b) bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów - obejmujące:
- nadwyżkę kosztów rozliczonych i zaprezentowanych w rachunku zysków i strat nad kosztami poniesionymi w danym okresie,
- naliczone memoriałowo koszty przyszłych przewidywanych napraw gwarancyjnych, których wysokość ustalana jest na podstawie
posiadanych danych z lat ubiegłych,
c) rozliczenia międzyokresowe przychodów - obejmujące:
- nadwyżkę przychodów wynikających z faktur częściowych nad przychodami memoriałowymi (ustalanymi przy wykorzystaniu wskaźnika
stopnia zaawansowania realizacji usługi lub przy wykorzystaniu metody „zysku zerowego”),
d) zaliczki otrzymane, które nie dotyczą faktur częściowych wystawianych z tytułu zakończonych etapów robót.
I. Instrumenty finansowe
Posiadane przez jednostkę aktywa finansowe mogą być zaliczone do jednej z czterech grup tematycznych. Należą do nich:
- aktywa finansowe i zobowiązania finansowe przeznaczone do obrotu,
- pożyczki udzielone i należności własne,
- aktywa finansowe utrzymywane do terminu wymagalności, - aktywa finansowe dostępne do sprzedaży.
Do aktywów finansowych przeznaczonych do obrotu zalicza się aktywa nabyte w celu osiągnięcia korzyści ekonomicznych wynikających z
krótkoterminowych zmian cen oraz wahań innych czynników rynkowych albo krótkiego czasu trwania nabytego instrumentu, a także inne
aktywa finansowe, bez względu na zamiary, jakimi kierowano się przy zawieraniu kontraktu, jeżeli stanowią one składnik portfela podobnych
aktywów finansowych, co do którego jest duże prawdopodobieństwo realizacji w krótkim terminie zakładanych korzyści ekonomicznych.
Do grupy tej zalicza się także wszystkie instrumenty pochodne, z wyjątkiem przypadku, gdy jednostka uznaje zawarte kontrakty za
instrumenty zabezpieczające.
Do pożyczek udzielonych i należności własnych zalicza się, niezależnie od terminu wymagalności (zapłaty), aktywa finansowe powstałe na
skutek wydania bezpośrednio drugiej stronie kontraktu środków pieniężnych oraz obligacje i inne dłużne instrumenty finansowe nabyte w
zamian za wydane bezpośrednio drugiej stronie kontraktu środki pieniężne, jeżeli z zawartego kontraktu jednoznacznie wynika, że zbywający
nie utracił kontroli nad wydanymi instrumentami.
Nie stanowi utraty kontroli przez jednostkę wydanie lub sprzedaż aktywów finansowych, jeżeli jednostka:
- ma prawo do odkupu takich aktywów lub jako pierwsza może odmówić odkupu, a cena odkupu różni się od wartości godziwej aktywów na
dzień odkupu, albo aktywa takie nie są łatwo dostępne na rynku,
- ma prawo lub jest zobowiązana do odkupu lub umorzenia wydanych aktywów na warunkach zapewniających innej jednostce (przyjmującej
aktywa) zwrot w wysokości, jaką jednostka ta mogłaby uzyskać, udzielając pożyczki zabezpieczonej przyjętymi aktywami,
- ponosi zasadnicze ryzyko związane z wydanymi aktywami, jakby była ich posiadaczem, w wyniku nabycia bezwarunkowej opcji sprzedaży
tych aktywów, a aktywa takie nie są łatwo dostępne na rynku.
Pożyczki udzielone i należności własne, które jednostka przeznacza do sprzedaży w krótkim terminie (3 miesiące), zalicza się do aktywów
finansowych przeznaczonych do obrotu.
Do aktywów finansowych utrzymywanych do terminu wymagalności zalicza się niezakwalifikowane do pożyczek udzielonych i należności
własnych aktywa finansowe, dla których zawarte kontrakty ustalają termin wymagalności spłaty wartości nominalnej oraz określają prawo do
otrzymania w ustalonych terminach korzyści ekonomicznych, na przykład oprocentowania, pod warunkiem że jednostka zamierza i może
utrzymać te aktywa do czasu, gdy staną się one wymagalne.
Do grupy tej można zaliczyć także nabyte dłużne instrumenty finansowe z opcją sprzedaży (put) lub opcją kupna (call), które odpowiednio
dają stronom kontraktu prawo wykupu instrumentu przed upływem terminu wymagalności, pod warunkiem że jednostka - pomimo posiadania
opcji sprzedaży - zamierza i może utrzymać instrument do terminu wymagalności, a w wypadku opcji kupna związanej z instrumentem kwoty
otrzymane od emitenta we wcześniejszym terminie nie będą istotnie odbiegały od wartości tego instrumentu wynikającej z ksiąg
rachunkowych.
Do aktywów finansowych dostępnych do sprzedaży zalicza się wszystkie instrumenty niespełniające warunków zaliczenia do innych kategorii
aktywów finansowych.
Zaliczenie przez jednostkę posiadanych aktywów finansowych do jednej z wyżej opisanych grup skutkuje określoną metodą wyceny na koniec
każdego okresu sprawozdawczego oraz określonym sposobem ujmowania skutków tej wyceny.
Wycena na dzień wprowadzenia do ksiąg rachunkowych jest niezależna od tego, do której grupy dany składnik aktywów zostanie zaliczony.
Aktywa finansowe wprowadza się do ksiąg rachunkowych na dzień zawarcia kontraktu w cenie nabycia, to znaczy w wartości godziwej
poniesionych wydatków lub przekazanych w zamian innych składników majątkowych. Przy ustalaniu wartości godziwej uwzględniać należy
poniesione przez jednostkę koszty transakcji.
Zobowiązania finansowe wprowadza się do ksiąg rachunkowych na dzień zawarcia kontraktu w wartości godziwej uzyskanej kwoty lub
wartości otrzymanych innych składników majątkowych. Przy ustalaniu wartości godziwej uwzględniać należy po- niesione przez jednostkę
koszty transakcji.
5