Wykład ocena erg, Ergonomia

Poza tym na świecie jest niewiele istot groźniejszych od kobiety.

 

 

Diagnoza – stwierdzenie określonego stanu rzeczy w danym zakresie.

 

Obiektami badań, którymi zajmuje się diagnostyka ergonomiczna są układy antropotechniczne i układy socjotechniczne.

Najprostszym układem antropotechnicznym jest układ składający się ze środka technicznego i sterującego nim człowieka, nazywanego operatorem.

 

Układy socjotechniczne są złożonymi układami, w których można wyróżnić zasoby w postaci osób, środków technicznych oraz prostych układów antropotechnicznych współdziałających ze sobą oraz czasami z operatorem wyższego rzędu (decydentem).

Główną cechą układów socjotechnicznych, odróżniającą je od układów antropotechnicznych, jest uwzględnienie oddziaływań pomiędzy osobami występującymi w tych układach.

 

Układ antropotechniczny może być obiektem badań zarówno dla diagnostyki medycznej (badania dotyczące operatora), diagnostyki technicznej (badania dotyczące obiektu technicznego), diagnostyki środowiska (badania dotyczące warunków materialnego środowiska pracy) jak i diagnostyki ergonomicznej (badania dotyczące oddziaływań zachodzących między obiektem technicznym, operatorem i środowiskiem pracy).

 

Diagnoza w odniesieniu do człowieka w procesie pracy dotyczy:

·         Stanu zdrowia pracującego człowieka,

·         Kosztu biologicznego pracy,

·         Cech i możliwości psychofizjologicznych człowieka, tj. przepustowości jego kanałów sensorycznych i motorycznych, która musi być respektowana w budowie i właściwościach środków technicznych, służących pracy.

 

Diagnoza w odniesieniu do maszyny obejmuje:

·         Analizę charakterystyk technicznych i struktury urządzeń z punktu widzenia ich stanu technicznego,

·         Metodyki badań diagnostycznych ( planowanie tych badań i sposoby ich realizacji ),

·         Techniczne środki realizacji badań diagnostycznych.

 

 

Diagnoza   w odniesieniu do otoczenia obejmuje:

 

·         Rozpoznanie aktualnych warunków pracy i dotyczy takich parametrów jak hałas, drgania, mikroklimat, zanieczyszczenie powietrza, promieniowanie elektromagnetyczne ( pomiar istniejących stężeń lub natężeń danego czynnika )

·         Porównanie otrzymanych wyników z normami higienicznymi określającymi granice tolerancji organizmu ludzkiego na środowiskowe warunki pracy.

 

 

Diagnoza ergonomiczna   jest to diagnoza, której przedmiotem są relacje zachodzące w układzie człowiek – maszyna – otoczenie.

 

Celem diagnozy ergonomicznej stanowisk pracy jest zidentyfikowanie elementów systemu, ich wzajemnych relacji oraz analiza i ocena, aby działanie stanowisk przy wykonywaniu określonych zadań przebiegało sprawnie, bez szkody dla człowieka i bez negatywnych zmian w otoczeniu.

 

 

Procedury diagnostyczne:

 

·         Ocena obciążenia fizycznego pracą,

·         Ocena obciążenia psychicznego pracą

·         Ocena antropometryczna obiektów technicznych

·         Ocena parametrów materialnego środowiska pracy

·         Kompleksowa ocena stanowiska pracy

·         Certyfikacja maszyn i urządzeń

 

 

Certyfikacja to ocena zgodności wyrobów z odpowiednimi wymaganiami bezpieczeństwa i zdrowia użytkowników, prowadzona przez trzecią stronę przed wprowadzeniem tych wyrobów do obrotu handlowego.

 

Metody i techniki diagnostyczne

 

·         Metody badań ankietowych,

·         Listy kontrolne ( check-list ),

·         Metody badań testowych,

·         Metody wskaźnikowe,

·         Metody punktowo – wskaźnikowe,

·         Atestacja,

·         Metody analizy sieciowej,

·         Metody bilansowe

 

 

 

1.      Badania ankietowe polegają na udzielaniu pisemnych odpowiedzi na pytania ( w formie swobodnych wypowiedzi), albo na wyborze niektórych z dołączonych do każdego pytania alternatyw ( możliwości ).

Zalety: metoda prosta i łatwa do opracowania w fazie przygotowania badań

Wady: trudności w wykorzystaniu zebranych informacji, wynikające m.in. z:

•         braku uniwersalnego zastosowania raz opracowanej ankiety dla wszystkich stanowisk pracy,

•         konieczności opracowania ankiety wg branż,

•         różnego stopnia szczegółowości pytań oraz ich niejednoznaczności,

•         utrudnionej analizy i wnioskowania, itp.

 

 

2.      Listy kontrolne są rozszerzoną formą ankiety. Celem tych list jest usystematyzowanie, analiza oraz ocena różnych czynników pracy i wydajności pracy.

 

 

 

Lista Dortmundzka – 10 pytań wstępnych, 155 pytań podstawowych ( oznaczonych literą A ) i 188 pytań szczegółowych ( oznaczonych literą B ).

 

 

CET-II ( The Control Ergonomic Test – II ) unowocześniona wersja listy Dortmundzkiej.   W skład tej listy wchodzi:

·         11 pytań ogólnych ( oznaczonych cyframi rzymskimi ),

·         68 pytań podstawowych ( oznaczonych literą A i kolejnymi cyframi arabskimi ),

·         138 pytań szczegółowych typu B,

·         99 pytań szczegółowych typu C,

·         45 pytań szczegółowych typu D.

 

 

Wszystkie pytania podzielono na sześć grup, dotyczących:

1.      Przestrzeni pracy,

2.      Metod pracy,

3.      Obciążeń czynnikami środowiskowymi,

4.      Organizacji pracy,

5.      Obciążenia czynnościowego i całkowitego,

6.      Wydajności układu.

 

 

 

 

3.      Badania testowe to znormalizowane badanie (normalizacja dotyczy materiałów lub narzędzi pomiaru ) w celu uzyskania informacji o cechach badanego zjawiska.

( ocena stanu organizacji stanowisk roboczych )

Odmianą metod testowych są tzw. arkusze ocen.

Narzędziem stosowanym w badaniach testowych są tzw. karty stanu organizacyjnego stanowisk roboczych. Przez bardziej precyzyjne  ukierunkowanie i formułowanie pytań uzyskuje się mniejszą różnorodność i dowolność odpowiedzi

 

 

4.      Metody wskaźnikowe mają charakter uniwersalny, oparte są na metodach matematycznych, charakteryzują się możliwością bezpośredniego przeprowadzenia porównań.

 

 

5.      Metody punktowo – wskaźnikowe polegają na jakościowej budowie kryteriów oceny, wykorzystujących wg określonego klucza zestaw ocen punktowych.

Celem metody jest poznanie, analiza i ocena stanu organizacyjnego stanowisk pracy, określenie i zlokalizowanie występujących nieprawidłowości i zakłóceń, wyznaczenie i wskazanie dalszych badań szczegółowych i umożliwienie opracowania projektu usprawnień.

Oceny cząstkowe poszczególnych czynników, jak i ocenę ogólną przeprowadza się zazwyczaj w skali trzystopniowej (może też być pięciostopniowa)

 

6.      Atestacja należy do rzędu podstawowych procedur diagnostyczno – organizacyjnych służących racjonalizacji i modernizacji zakładowego systemu pracy. Polega ona na kompleksowym badaniu i ocenie stanowisk pod względem poziomu: technicznego, organizacyjnego, ekonomicznego, ergonomicznego oraz bhp.

Syntetyczne wyniki procedury atestacyjnej, a szczególnie orzeczenia o skali bezpieczeństwa, opisuje się w dokumencie zwanym atestem.

Celem atestacji jest:

•         zbilansowanie stanowisk pracy z zasobami pracy oraz udoskonalenie organizacji na stanowisku roboczym,

•         ocena stopnia nowoczesności technologii i konstrukcji wyrobów, stanu technicznego maszyn i urządzeń oraz unowocześniania i poprawy poziomu technicznego wyposażenia stanowisk pracy,

•         ocena zużycia i wykorzystania środków trwałych,

•         podnoszenie kwalifikacji pracowników,

•         ocena warunków i bezpieczeństwa pracy oraz ergonomii,

•         likwidacja nieefektywnych stanowisk pracy,

•         ocena stanu organizacyjnego przedsiębiorstwa i usprawnianie wewnętrznych struktur organizacyjnych oraz ich funkcji, a także podniesienie poziomu organizacji pracy w przedsiębiorstwie.

 

7.      Metoda analizy sieciowej polega na rejestracji stanu dotychczasowego i wnioskowania przy usprawnianiu organizacji stanowisk roboczych. Wykorzystuje ona siatki powiązań czynności wykonywanych wg zasad obowiązujących w znanych metodach analizy sieciowej (CPM, PERT, itp.)

 

8.      Metoda bilansowa opiera się na technice mierzenia czasu       pracy ( normowaniu ), na podstawie którego ocenia  się stan organizacji stanowisk roboczych

 

 

Poszczególne metody oceny różnią się między sobą:

§         Liczbą ocenianych czynników ergonomicznych – narzuconych zwykle przez autorów metody,

§         Przedmiotem oceny ( wyróżniamy tu metody uniwersalne, mogące znaleźć zastosowanie w różnych układach człowiek – maszyna – otoczenie i specjalistyczne, przeznaczone tylko dla układów ściśle określonych ),

§         Sposobem oceny ( ilościowy,  jakościowy, ilościowo – jakościowy ),

§         formą oceny, tj. zbiorem pytań, listą problemów, specjalnie opracowanym arkuszem oceny opartym na zbiorze kryteriów ilościowych, normatywnych,

§         wynikiem oceny ( opisowy, wskaźnikowy ),

§         obszarem oceny (jednostanowiskowy , wielostanowiskowe, itd.),

§         zakresem metody: pełna i częściowa ( wszystkie aspekty układu człowiek – maszyna – otoczenie lub tylko wybrane jego elementy ).

 

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • kachorra.htw.pl