1. Całki podwójne
A. Definicja – funkcja z=f(x,y) jest określona i ograniczona w obszarze domkniętym D. Dzielimy ten obszar na n podobszarów Di (i=1,2,…,n). W każdym z nich wybieramy punkt Pi (ζi , ηi) i tworzymy sumę iloczynów.
σn=i=1nf(ζi , ηi)∆xi∆yi
Zagęszczamy ten obszar, czyli nà∞. Jeśli suma iloczynów niezależnie od wyboru punktów Pi zmierza do tej samej granicy, to tę granicę nazywamy całką podwójną funkcji z = f(x,y) w obszarze D.
B. Interpretacja geometryczna – suma σn jest sumą objętości prostopadłościanów o podstawie Di i wysokości f( ζi , ηi ). Jeżeli całka istnieje to jest ona miarą objętości bryły o podstawie D leżącej pod płatem powierzchniowym.
a) V=Dfx,ydxdy ; f(x,y) ~ nieujemne
b) -V=Dfx,ydxdy ; f(x,y) ~ ujemne
c) Jeżeli płat powierzchniowy ma równanie z=1 to całka podwójna jest liczbowo równa polu obszaru D. D=D1dxdy
C. Własności całki podwójnej
a) cfx,ydxdy= cfx,ydxdy
b) Dfx,y±gx,ydxdy= Df(x,y)dxdy±Dgx,ydxdy
c) Jeżeli D=D1∪D2 i obszary D1 i D2 mają co najwyżej wspolny brzeg D1∩D2=Φ to Dfx,ydxdy=D1fx,ydxdy+D2fx,ydxdy
D. Zamiana całki podwójnej na iterowaną
a) Obszar D jest prostokątem a ≤ x ≤ b ; c ≤ y ≤ d.
Dfx,ydxdy=abdxcdfx,ydy=cddyabfx,ydx
b) Obszar D jest normalny względem osi Ox : a ≤ x ≤ b ; g(x) ≤ y ≤ h(x)
Dfx,ydxdy=abdxg(x)h(x)fx,ydy
c) Obszar D jest normalny względem osi OY: c ≤ y ≤ d; g(y) ≤ x ≤ h(y)
Dfx,ydxdy=cddyg(y)h(y)fx,ydx
E. Zamiana zmiennych w całce podwójnej – jeżeli a) funkcje x(u,v), y(u,v) są ciągłe i mają ciągłe pochodne cząstkowe w obszarze Δ b) przekształcenie obszaru Δ na D jest wzajemnie jednoznaczne c) jakobian jest ≠ 0, to:
Dfx,ydxdy=Δfxu,v, yu,v*|J|dudv
J = ∂x∂u∂x∂v∂y∂u∂y∂v
F. Twierdzenie Greena – jeżeli weźmiemy dwie funkcje 2 zmiennych P(x,y) i Q(x,y) oraz ich pochodne ∂P∂y i ∂Q∂x są ciągłe wewnątrz i na brzegu K obszaru D, a brzeg jest krzywą zorientowaną dodatnio to:
KPx,ydx+Qx,ydy=D∂Q∂x-∂P∂ydxdy ;
symbolem Koznaczamy całkę krzywoliniową po krzywej zamkniętej K
2. Całki potrójne we współrzędnych kartezjańskich.
A. Def. Całkę potrójną definiujemy jako:
Vf(x,y,z)dxdydz=lim∆xi∆yj∆zkijkf(xi,yj,zk)∆xi∆yj∆zk
B. Interpretacja geometryczna – całka potrójna jest hiperobjętością w 4 wymiarowej przestrzeni. Jej obliczenie sprowadza się do policzenia 3 zwykłych całek lub jednej podwójnej i jednej pojedynczej.
C. Zamiana zmiennych w całce potrójnej
x = ϕ(u,v,w) ; y = Ψ(u,v,w) ; z = Θ(u,v,w)
J=∂(x,y,z)∂(u,v,w)=∂x∂u∂x∂v∂x∂w∂y∂u∂y∂v∂y∂w∂z∂u∂z∂v∂z∂w
Vfx,y,zdxdydz=V'fφu,v,w, Ψu,v,w, Θu,v,w*|J|dudvdw
D. Zastosowanie całek potrójnych
A. Obliczanie objętości brył w 3D à V=Vdxdydz
B. Obliczanie masy ciała o objętości V, i gęstości σ(x,y,z) w punkcie (x,y,z) à M=Vσ(x,y,z)dxdydz
C. Obliczanie momentów statycznych ciała względem płaszczyzn współrzędnych (x,y), (x,z), (y,z) à
· mxy=Vσx,y,z*zdxdydz
· mxz=Vσx,y,z*ydxdydz
· myz=Vσx,y,z*xdxdydz
· Stąd współrzędne środka masy ciała są à x=myzm ; y=mxzm ; z=mxym
D. Obliczanie momentów bezwładności ciała względem osi współrzędnych x,y,z.
· Ix=vy2+z2σx,y,zdxdydz
· Iy=vx2+z2σx,y,zdxdydz
· Iz=vx2+y2σx,y,zdxdydz