Historia Ziemi
Eon
Era
Okres
Wiek
[Ma]
Czwartorzęd
2,6
Kenozoik
Neogen
65,5
23,03
Paleogen
65,5
Kreda
145,5
Mezozoik
Jura
185,5
199,6
Trias
Fanerozoik
251,0
Perm
299,0
Karbon
359,2
Dewon
Paleozoik
416,0
291,0
Sylur
443,7
Ordowik
488,3
Kambr
542,0
prekabmr
Proterozoik
2500,0
4058,0
Archaik
4600,0
G E O L O G I A
wykład nr 5 – Historia Ziemi
1,8
Historia Ziemi – archaik i proterozoik
1.0 – 0.544
Fauna z Ediacara
-
niejednorodna grupa pierwszych zwierząt tkankowych, uważana czasem za "eksperyment"
przyrody. Niektóre ze zwierząt z tego okresu nie pozostawiły żadnych oczywistych następców, inne wyraźnie należą do
form istniejących współcześnie.
Nazwa fauny ediakarańskiej pochodzi od wzgórz Ediacara w południowej Australii, gdzie w latach 40. XX wieku geolog
R.C. Sprigg odrył te skamieniałości. Później podobne formy życia odkryto w innych regionach świata, w tym w Rosji,
Anglii, Namibii i Nowej Fundlandii. Skamieniałości pochodzą sprzed 550-543 mln lat.
PROTEROZOIK
2.5 – 1.0
Powechnewytpowanietromatolitów
3.0 – 2.5
Rowójkorupykontynentalnej-powtaniepierwychkontynentów(protokontynentów)
3.5 – 3.0
Najtarekamieniałoci– bakterie sinicoweiproduktichdiałalnoci- stromatolity
4.5 – 3,5
Najtaredatowaneradiometrycniekrytałycyrkonuok44mldlat(pocątekrowojukorupy
kontynentalnej?)
ARCHAIK
UtworenieUkładuSłonecnego,wedleobecnegotanuwiedynaUkładSłonecnypowtałok4,6
miliardalattemuagceniapierwotnejmgławicyprotoplanetarnej. Owa stosunkowo rzadka
chmuragau(predewytkimwodoruihelu)apadłaigrawitacyjnie– prawdopodobnie pod
wpływemjakiegoabureniaewntrnego,wiąanegonaprykładniedalekimwybuchem
upernowejStopniowemuwikaniuigtociwpunkciecentralnymtowaryyłorównież
ormowanieiwirującegocoraybciejdykuprotoplanetarnegoCentralnyobiektwkoocudałżycie
Słoocu,podcagdyotacającyjedykuległegmentacjinapocególneciałaniebiekieprede
wytkimplanety,aletakżeipootałekładnikiUkładuSłonecnego
Podczas akrecjipowtałaiłagrawitacjiiropadpierwiatkówradioaktywnychdotarcyłciepła
niebdnegodopretopieniatakpowtałejproto-ZiemiTokoleidoprowadiłodozdyferencjonowania
(różnicowania)Zieminaradialnieymetrycneciałobudowanewartw,którychgtodwratawra
z głebokociąWeekciewpomnianejdyerencjacjiniemożliwejetobecnieutaleniekładu
chemicnegoZieminadrodebeporedniegoopróbowaniaJednakuważai,żemeteorytyą
pootałociąmaterii,którabudowałaukładłonecnywtrakciejegoormowaniaDlategobadaniaich
kładuchemicnegopowalająutalidrednikładchemicnyZiemiObecnodzarowno faz metalicznych
jakikremianowychwmeteorytachprowadidownioku,żemetalicnejądroZiemi(budowaneei
Ni)otacająkremianowypłacorakorupaonacnieniżejgtocianiżelijądroZiemi
5.0 – 4.5 mld lat
G E O L O G I A
wykład nr 5 – Historia Ziemi
Historia Ziemi
Kraton
(z języka greckiego
kratos
/ κράτς oznacza „silny”). Są to fragmenty
skorupy ziemskiej o wieku starszym niż 500 Ma (dochodzącym nawet ok. 2 Ga).
Kratony zachowują się w sposób stabilny (tzn, nie podlegają deformacji). Są one
często zlokalizowane w środkowych partiach kontynentów i wykazują dwudzielną
budowę. Tworzy je podłoże zbudowane ze skał krystalicznych (metamorficznych i
magmowych), które może być przykryte przez znacznie od nich młodszej
sekwencji skał osadowych. Kratony charakteryzuje gruba skorupa, dochodząca do
50 km miąższości.
Jeśli skały krystalicznego podłoża odsłaniają się na powierzchni Ziemi kraton
nazywamy tarczą. Natomiast gdy skały krystaliczne przykrywa młodszy kompleks
skał osadowych kraton określamy jako platforma.
G E O L O G I A
wykład nr 5 – Historia Ziemi
Kratony
Kraton wschodnioeuropejski
tarcza
bałtycka
platforma
schodnioeuropejska
tarcza
uraińska
G E O L O G I A
wykład nr 5 – Historia Ziemi