Media relations:
„Kto milczy, kto się skrywa przed opinią publiczną widocznie ma ku temu powody”
„Kto opanuje słowo, ten wpływa na to, co się dzieje”
„Słowom można wierzyć lub nie, obraz jednak przekonuje”WSTĘP:
Media relations: dystrybucja materiałów prasowych, konferencje prasowe, wycieczki dla przedstawicieli mediów, nieformalne kontakty z dziennikarzami, wywiady, zaproszenie dziennikarzy na eventy firmowe, inne, np.: sprostowania
Mailing lista:
Kontakty z dziennikarzami to jedno z podstawowych działań PR.
Najważniejszy – notes, mailing lista!
Mailing lista = konkretne nazwiska
Dziennikarze:
· Specjalistyczni
· Ogólni, zajmujący się popularyzacją obszaru, w skład którego wchodzi nasza dziedzina
· Z agencji prasowych
· Z konkretnych redakcji zajmujących się dana dziedziną lub obszarem geograficznym
· Z najważniejszych dzienników ogólnopolskich
· Z najważniejszych gazet i tygodników specjalistycznych
· Z TV, radia, z redakcji popularnych i specjalistycznych
Z punktu widzenia efektywności PR najważniejsze kryteria to:
· Specjalizacja danego dziennikarza, mierzona liczba i poziomem publikacji, a nie pozycją lub tytułem w redakcji. Dziennikarze piszący.
· Zakres oddziaływania danej publikacji (nakład, krąg odbiorców, opinia czytelników
o publikacji i jej wiarygodność)
· Poziom zawodowy i etyczny dziennikarza
Sytuacje konfliktowe:
· „przydzielane tematy”
· zaproszenia
· key media
Nie wolno ignorować dziennikarzy piszących negatywnie!
Mailing lista często wykracza poza adresy dziennikarzy.
FORMY KONTAKTU:
Informacje prasowe- press releases:
· waga informacji
· identyfikacja firmy
· jakość informacji: obiektywizm
· zdania krótkie, pojedyncze, złożone współrzędnie, ale średniej długości, puenta
· dobry test może zniszczyć jedno „udziwnione zdanie”
· lead: co, gdzie, dlaczego, kto i kiedy
· jedna kartka
· tytuł
· wabik?
Konferencja prasowa:
Nie organizuj konferencji prasowych jeśli nie masz nic do powiedzenia.
Konferencje informacyjna należy zwołać:
· gdy sytuacja wymaga pokazania modeli lub konkretnych przedmiotów
· jeśli tematyka konferencji jest b. ważna i może zrodzić wiele pytań i wątpliwości
· jeśli masz jakieś dodatkowe informacje istotne dla osadzenia głównych treści przekazu we właściwym kontekście
a. przed konferencją: - ustalenie celu i tematu konferencji, ustalenie gości
- sprawdzenie, czy termin nie koliduje z innymi atrakcyjnymi wydarzeniami, godziny 11. 00 - 11: 30
- rezerwacja sali, sprzętu
- przygotowanie, druk i wysyłka zaproszeń (uwaga czas!!)- tygodniowe wyprzedzenie, treść- wystarczająco dużo szczegółów, aby zachęcić dziennikarza, ale też na tyle mało, by nie zdradzać wiadomości zbyt wcześnie.
- plan konferencji, podział ról
- próba
- przygotowanie materiałów konferencyjnych i druk
- przewidywanie pytań
- listy dziennikarzy i klientów
- zestawy prasowe?
- Sprawdzanie sali
- Wykonanie strzałek, plakatów
- Stół
- Uwaga na tłumaczy
- Potwierdzenie przybycia dziennikarzy
- Miejsce, transport
b. przebieg konferencji:
- przedstawienie
- przestrzeganie porządku
- czas
- dystrybucja materiałów
c. po konferencji:
- rozesłanie materiałów dziennikarzom, którzy nie mogli wziąć udziału w konferencji
- obiecane = zrobione
- wycinki prasowe
DZIENNIKARZ A PRZEDSIĘBIORSTWO:
Rola informacji dla dziennikarza:
· dziennikarz żyje z redagowania informacji
· główny decydent- redaktor naczelny
· zasady prasowe są bezwzględnie stosowane
· tytuł ma przyciągać- może więc wypaczać sens
Kryteria doboru informacji przez dziennikarza:
· dobra wiadomość to żadna wiadomość
· news
· wyłączność
· pretekst – informacje ogólne, ponadczasowe nie są w cenie
· primo: klimat, secundo: fakty
· pozytywne informacje- dziennikarz rusza na łowy
· dobry tekst można zrobić dosłownie ze wszystkiego
· niedziela, poniedziałek- głodne media ruszają na żer!
Kontakt z dziennikarzem:
· osoba odpowiedzialna
· mówimy „jednym głosem”
· nawyk: TAK, przyjdę
· Przed spotkaniem: kontakt z działem PR (kontrola ewentualnych zaszłości), uporządkowanie własnych materiałów, kontakt z kolegami (wsparcie i kontrola)
· KRÓTKO:
- 2-3 zdania w tekście
- 1 minuta w radiu
- 15 sekund w TV
· Sprostowania są zazwyczaj nieskuteczne.
Sprostowania to najczęściej spotykany pretekst do spotkania z dziennikarzem, interweniujemy elastycznie. Jeśli błąd dotyczy drobniejszych faktów albo przeinaczeń w rodzaju zniekształcenia nazwy, pominięcia tytułu naukowego nie działamy pisemnie, ale dzwonimy do dziennikarza – autora tekstu i „zwalmy” winę na „czynniki obiektywne”: słaba słyszalność, pośpiech, podobieństwo nazwisk etc. Jeżeli błąd dziennikarza należy sprostować, to najlepiej w porozumieniu z dziennikarzem napisać „list do redakcji”, w którym prostuje się informacje, nie wytykając autorowi, że popełnił błąd. List taki nie powinien (cyt. za: za W. Kot)
- zawierać uogólnień w stylu: w dzisiejszej prasie pracują ludzie niedouczeni; artykuł X został napisany tak, jakby pisali go dziennikarze radia Erewań; odkąd na stacji benzynowej wydano mi resztę w prezerwatywach, przestałem się dziwić czemukolwiek, dopiero wasz artykuł.....
- na początek umieszczamy pochwałę, np.: w bardzo interesującym tekście na temat..., albo chociaż: w podanej szybko i sprawnie informacji...jeżeli była to tylko informacja bez poszerzenia, generalna pochwała ustala bowiem korzystne dla nas proporcje: tekst jako całość jest b. Dobry, a zaszwankował tylko drobny szczegół – jeżeli sprawę ustalimy w takiej proporcji autor
i redakcja łatwiej przełkną sprostowanie. Przechodząc do istoty sprostowania piszemy wyraźnie, iż do tekstu „wkradł się błąd” albo odwołujemy się do „chochlika drukarskiego”. Ewentualnie zaznaczamy, że informacje podajemy jako uzupełnienie kompetentnego tekstu, umieszczając na końcu formułkę : o czym autor na pewno wie....
- generalna zasada jest taka, że redagujemy tekst krótki, zwięzły i przygotowany do druku w sensie dziennikarskim.
- W przypadku, gdy dziennikarz pomylił się co do rzeczy bardzo ważnej wysyłamy sprostowanie: tytuł, data wydania, miejsce ukazania się tekstu (nazwa gazety, strona); przypomnienie tego, co w artykule zostało błędnie podane – najlepiej w formie cytatu. W dalszej kolejności należy wyłożyć dane prawdziwe na zasadzie sprostowania bezpośredniego, czyli pisząc „nie jest tak, że ....lecz tak i tak”. Trzeba tez zaznaczyć, że domagamy się sprostowania zgodnie z prawem prasowym.
· nie broń dostępu do informacji – dziennikarz i tak je zdobędzie
· w czasie dłuższego programu TV lub w radiu:
- bądź spontaniczny czyli przećwicz 10 razy
- nie zapisuj całości, jedynie nazwiska i liczby
- mów prosto, nieoficjalnie i z drobną emocją
- nie przerywaj, nie bądź agresywny, ale pilnuj swego
W TV według: www.logos.dt.pl :
lUbieram się wygodnie, tak aby nie czuć się skrępowanym swoim ubiorem. Nigdy nie zakładam nowo zakupionych ubrań. llUnikam ubrań w prążki, kratki i paski, gdyż telewidzowie będą mieli wrażenie, że moje ubranie mieni się wieloma kolorami - "blikuje". To drażni telewidzów i odciąga ich uwagę. Unikam także ekstrawagancji. llJeśli chcę podkreślić karnację twarzy zakładam jasnoniebieską koszulę l. Unikam intensywnie niebieskiej garderoby, bo być może w studiu stosowany będzie tzw. blue-box - technologia do nakładania na niebieskie tło obrazu z innego źródła. Na niebieskich częściach mojego ubrania będzie wówczas widać w telewizorze ów nakładany obraz. llNigdy nie zakładam śnieżnobiałej koszuli. Dzięki temu operatorzy kamer nie mają problemów z ustawieniem ostrości obrazu. Dodatkowo biel bardzo silnie odbija światło reflektorów i na tle ciemniejszych dekoracji mógłbym wyglądać jak jarząca się żarówka. llNie zakładam okularów z ciemnymi szkłami, bo mógłbym przypominać agenta służb specjalnych. llNie wbiegam do studia w ostatniej chwili. Dzięki temu daję czas wizażystce, która zajmie się moją charakteryzacją. W studiu ze względu na oświetlenie panuje wysoka temperatura. Dzięki pudrowi nie będzie widać, gdy zacznę się pocić. lKobiety a TV:
lUnikajcie wyzywających dekoltów oraz pokazywania bielizny, bo męska część widowni skupi się właśnie na tym, a kobieca nastroi się do Was nieżyczliwie. llOdradzam wizytę w studiu w krótkich spódnicach. Gdybyście jednak akurat były w mini, nie pozwólcie, by sadzano Was naprzeciw kamery , siadajcie wówczas bokiem do obiektywu. llNie ubierajcie się w rzeczy zbyt jasne, bądź jaskrawe. llNie zakładajcie błyszczącej biżuterii, bo będzie ona puszczać refleksy świetlne, na których widzowie skupią uwagę. llUnikajcie zbyt luźnych bransolet, które będą stukać o siebie lub stolik, przy którym będziesz siedzieć. llStosujcie makijaż wieczorny (np. ciemniejsza pomadka do ust) wypada w telewizji znacznie lepiejlW radio:
Dziennikarz potrzebuje dźwięku, najlepiej ciekawego. Słaba wypowiedź – uwaga - żart. Temat wypowiedzi- przygotowanie!!!!
Radio: jest najszybszym źródłem wiadomości krótkich, intymne i masowe równocześnie, lokalność, najbliżej życia.
Występując przed mikrofonem pamiętajmy, że:
· Musimy znać temat i czas naszej wypowiedzi; rodzaj programu
· Najlepsza wypowiedź to wypowiedź zgodna ze sztuką retoryki
· Język prosty
· Mówimy z uśmiechem, obniżamy głos na końcu wypowiedzi
· Uwaga na slang branżowy
· Unikamy paradźwięków i nadmiernych emocji
NIGDY:
· Nie kłam
· Nie odsyłaj, jeśli już rozmawiasz na wizji do kogo innego
Najczęstsze gafy w stosunkach z dziennikarzami:
· Dziennikarz = zło konieczne
· Lęk przed udzielaniem informacji
· Odsyłanie
· Brak elementarnych wiadomości na temat specyfiki pracy mediów
· Niekompetencja informatorów
·...