1/1
Zespół wzgórzowy
ZESPÓŁ WZGÓRZOWY
1. R. Mazur „Podstawy kliniczne neurologii“
EPIDEMIOLOGIA:
ETIOLOGIA:
· uszkodzenie wzgórza przez :
- procesy naczyniowe (a. thalamostriata, lub thalamogaeniculata)
PATOGENEZA:
OBRAZ KLINICZNY:
· uszkodzenie dróg czuciowych :
- jądro brzuszne tylne (jądro boczne)
- klasycznie przy zamknięciu a. thalamostriata, lub a. thalamogeniculata
- upośledzenie, lub zniesienie czucia na przeciwległej stronie ciała
- najbardziej upośledzone jest czucie głębokie, mniej czucie dotyku i temperatury, a najsłabiej czucie bólu
→ najprawdopodobniej zależy to od liczby włókien nieskrzyżowanych
- bóle wzgórzowe :
→ bardzo silne, napadowe
→ mogą obejmować całą połowę ciała
→ nie ustępują po środkach przeciwbólowych
→ mają charakter hiperpatii
· niedowład połowiczy :
- przemijający
- ¯ napięcie mięśniowe
· ośrodkowy niedowład nerwu twarzowego :
- w czasie emocji nie stwierdza się asymetrii twarzy
· ruchy mimowolne :
- o charakterze pląsawiczo – atetotycznym, lub zaburzenia ataktyczne
- towarzyszą ruchom celowym
- wiążą się z upośledzeniem czucia ułożenia
· ręka wzgórzowa :
- ustawiona jak ręka położnika
· niedowidzenie połowicze :
- rzadko