Young2, Politechnika Śląska - Elektrotechnika, Rok 1, Fizyka Laborki - Sprawozdania, lab cz.2

Poza tym na świecie jest niewiele istot groźniejszych od kobiety.

 

 

 

 

 

Temat ćwiczenia:

Wyznaczanie modułu Younga

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

              Wydział: Elektryczny

              Kierunek: Elektrotechnika

              Grupa 2, Sekcja 9

             

 

 

 

 

I. Część teoretyczna:

Działaniu sił zewnętrznych powodujących zmiany objętości lub kształtu badanego ciała towarzyszy zakłócenie rozkładu sił międzycząsteczkowych, objawiające się pojawieniem się sił wewnętrznych zwanych siłami sprężystości. Odkształcenie ciała sztywnego pod wpływem sił zewnętrznych polega na przemieszczaniu się cząsteczek tego ciała z pierwotnego położenia równowagi w inne. Temu przemieszczaniu się przeciwdziałają siły wzajemnego oddziaływania między cząsteczkami. Wielkość fizyczną, równą liczbowo sile sprężystości F przypadającej na jednostkę powierzchni przekroju ciała, nazywamy naprężeniem s.

Jednostką naprężenia jest Nm­-2, nazywana również Pascalem.

Angielski fizyk R. Hooke stwierdził na drodze doświadczalnej, że naprężenie ciała sprężyście odkształconego jest proporcjonalne do względnego odkształcenia tego ciała.

gdzie:

              K - współczynnik sprężystości zależny od właściwości materiału z którego wykonane jest ciało,

e - odkształcenie względne.

     Z prawa Hooke’a wynika następujący wzór na wartość strzałki ugięcia dla pręta o długości l i przekroju w kształcie prostokąta o podstawie a i wysokości h.

gdzie: E - moduł Younga dla danego materiału.

 

II. Wykaz użytych przyrządów:

1.       Śruba mikrometryczna

2.       Linijka

3.       Czujnik

4.       Ciężarki

III. Podstawowe wzory:

Prawo Hooke`a

FS=EΔll0

 

 

Moduł Younga

E=A∙l0S=A∙l0π∙r2

 

IV. Skrócony opis przebiegu ćwiczenia:

Mierzymy 10-krotnie śruba mikrometryczna średnicę drutu w różnych miejscach. Następnie mierzymy długość początkową drutu. Dodajemy a następnie odejmujemy obciążenie na badany drut, odczytujemy wartości z czujnika i zapisujemy w tabeli.

 

V. Obliczenie wyników i ich niepewność:

Długość drutu l= 100,5[cm]

Obciążenie drutu 2,5 [kg]

Średnica drutu 2r:

Lp.

Średnica drutu [mm]

1

0,49

2

0,50

3

0,50

4

0,50

5

0,50

6

0,50

7

0,50

8

0,50

9

0,50

10

0,50

6

 

Średnia średnica drutu: 0.50 [mm]

Błędy:

2Δr = 0,01 [mm]

Δl = 1 [mm]

Δ(Δl) = 0,01 [mm]

Pomiary:

m [kg]

0,0

0,5

1,0

1,5

2,0

2,5

2,0

1,5

1,0

0,5

0,0

Δl [mm]

0

0,16

0,33

0,52

0,68

0,87

0,71

0,55

0,39

0,22

0

 

Błędy bezwzględne poszczególnych pomiarów:

Średnicy 2Δr:

              ∆2r=i=1n(xi-x)2n-1=(0,01)2+(0)2+(0)2+(0)2+02+02+02+02+02+(0)29=0,00019=0,0033 [mm]

 

Średnie wydluzenie drutu Δl:



Błąd bezwzględny wydłużenia Δ(Δl) [mm]:

                liczba pomiarów n=5             

 



Wyliczenie promienia r [m]

 

r= 0,00025 [m]

 

 

 

Pole powierzchni S



S=π r2=1,96*10-7

Nachylenie A prostej i błąd tego nachylenia



 

 

 

 

 

m [kg]

0

0,5

1

1,5

2

2,5

2

...
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • kachorra.htw.pl