ZAGŁADA PAŃSTWA IZRAELSKIEGO, ▬▬▬ ♦♦♦ ▬▬▬ Masoni templariusze, IZRAEL

//-->.pos {position:absolute; z-index: 0; left: 0px; top: 0px;}ZAGŁADA PAŃSTWA IZRAELSKIEGOW latach 37-41 w Cesarstwie Rzymskim panowałcesarz Gajusz Juliusz Cezar Kaligula.Pierwsze lata rządów nowego cesarza zdawałysię zapowiadać dla Judei pomyślny zwrotwydarzeń. Cesarz Kaligula uwolnił z niewoli wRzymie, Agryppę, syna straconego przez HerodaArystobula.W 37 r. cesarz nadał Agryppie tytuł pretora kraju zajordańskiego.Otrzymał on równieŜ tytuł królewski.Społeczność Ŝydowska w Egipcie spotkała sięwówczas z duŜą wrogością pogańską. Grecyzazdrościli śydom przyjaźni cesarza. Była tomieszanina nienawiści rasowej i religijnej, znieokreśloną obawą, Ŝe dumni śydzi mogą dostaćkiedyś władzę. Panującą powszechnie w Egipcienienawiść do śydów podsycali greccy pisarze:Posidoniusz z Apamei, Apoloniusz Molo, Cheremoni inni. Fałszowano wspaniałą historię naroduIzraela, w obrzydliwy sposób przedstawianoproroków i obraŜano uczucia religijne bluźniącBogu i Świątyni Jerozolimskiej.W 38 r. w Aleksandrii (Egipt) wybuchłyzamieszki antyŜydowskie. Dewastowanosynagogi(prozeuch) i wystawiano w nich posągi cesarza podpretekstem, Ŝe lud chce uczcić cesarza Kaligulę.Odebrano śydom prawa obywatelskie. Wypędzonoich z czterech dzielnic Aleksandrii i zniszczonoponad trzysta domów Ŝydowskich. Przez ponadmiesiąc czasu trwały zamieszki w mieście. śydziginęli w ogniu oraz na krzyŜu.W 39 r. Rzymianie pozbawili władzy tetrarchę Heroda Antypasa(panował w Galilei i Perei).W 39 r. poganie zbudowali w Jawne ołtarz bałwochwalczy(oddający cześć boską Kaliguli), który śydzi doszczętnie zburzyli.W 40 r. cesarz Kaligula ogłosił się półbogiem, anastępnie bogiem. Kazał stawiać sobie świątynie ioddawać cześć swoim posągom. We wszystkichŜydowskich domach modlitwy miano ustawićposągi cesarza, a wszelki opór miał być złamanysiłą.W 40 r. doszło do antyŜydowskich zamieszek wAleksandrii (Egipt). Grecy wtargnęli dosynagogiwystawili w nich posągi cesarza. Zniesiono równieŜdzień odpoczynku w sobotę.Uciśnieni śydzi aleksandryjscy wysłali delegacjęze skargą do Rzymu. Przedstawiciele greccy zAleksandrii równieŜ udali się do Rzymu, abypopsuć szyki delegacji Ŝydowskiej.Po raz pierwszy w dziejach judaizm wystąpił wszranki z pogaństwem. Obie strony byłyreprezentowane przez znakomitych męŜów,wykształconych w kulturze helleńskiej ipochodzących z najlepszych rodówaleksandryjskich.Cesarz Kaligula podczas rozprawy sądowej niedopuścił nawet do głosu delegacji Ŝydowskiej, gdyŜznienawidził śydów za to, Ŝe nie chcieli go uznać iczcić jako boga, gdy wszystkie inne podległenarody oddawały mu cześć boską. Kaligula wtrąciłdo więzienia członków delegacji Ŝydowskiej.W 40 r. cesarz Kaligula zaŜądał wybudowania jeszczepiękniejszego ołtarza w Jawne, oraz nakazał wystawić w Świątyni wJerozolimie swój posąg. Rozkaz wykonać miał namiestnik Syrii,Petroniusz. Wkroczył on na czele legionów rzymskich do Judei.Bałwochwalcze plany pogan wywołały wielkie wzburzenie wśródśydów, którzy wnosili liczne petycje, prośby oraz protesty na ręcetutejszych władców rzymskich. W obawie przed wybuchempowstania Ŝydowskiego, namiestnik Petroniusz odbył w Tyberiadzienaradę z królem Agryppą.Agryppa uprosił cesarza Kaligulę, aby tenzrezygnował ze swojego zamiaru zmienieniaŚwiątyni Jerozolimskiej w świątynię pogańską.Około 40 r. mieszkańcy Babilonii zwrócili swójgniew przeciwko śydom, mszcząc się na nich zadoznane szkody ze strony rozbójników Ŝydowskichz Naardy (państewko Ŝydowskie istniejące od 30r.). Wielu śydów wówczas uciekło do Seleucji, nadTygrysem.W 41 r. zamieszki antyŜydowskie ogarnęłySeleucję, nad Tygrysem. Zginęło około 5 tysięcyśydów. Ocaleni uciekli do Naardy i Nizbis,Ŝydowskich miast warownych w Mezopotamii.W 41 r. spiskowcy zamordowali cesarza Kaligulę,tym samym zostały anulowane wszystkie jegorozkazy.W latach 41-54 w Cesarstwie Rzymskimpanował cesarz Tyberiusz Klaudiusz Neron. Zostałon wyniesiony na tron dość przypadkowo przezpretorian, dzięki interwencji dyplomatycznej królajudzkiego Agryppy.Cesarz zapewnił śydom tolerancję religijną nacałym obszarze państwa rzymskiego i zabroniłpoganom przeszkadzać w sprawowaniu obrządkówjudaizmu.Odnowie uległa gmina Ŝydowska w Aleksandrii,w Egipcie. Cesarz Klaudiusz przyznał im osobnymaktem prawnym równouprawnienie i nakazałnamiestnikowi bronić ich od wszelkich napaści orazbezprawia.W latach 41-44 w Palestynie panował król Agryppa. Królem orazkonsulem uczynił go zaprzyjaźniony cesarz Klaudiusz. Do jegopaństwa wcielono Judeę, Samarię, Galileę i Pareę. Praktyczniewładał on terytorium obejmującym całe królestwo swego dziadka,Heroda Wielkiego. Agryppa odbudował oraz umocnił mury obronneJerozolimy.Brat króla Agryppy, Herod II, został pretorem i księciemChalcydy, pod Libanem.Agryppa był Ŝarliwym zwolennikiemFaryzeuszówi prześladowałchrześcijan, czym zyskał sobie przychylność wielu śydów.Arcykapłanem został Szymon, zwany PoboŜnym. PrzewodniczącymSanhedrynubył Gamaliel I.W owym czasie działało kilku wybitnych uczonych w Prawie.Musimy tutaj wymienić rabbiego Jonatana ben Uzijela. Był on wielcegorliwym w studiowaniuTory.Przygotował aramejski przekład ksiągproroków. Ten przekład wywołał jednak wiele niepokojów w Izraelu,gdyŜ wielu sprzeciwiało się udostępnianiu ksiąg poganom. Innymiwybitnymi uczniami Hillela byli Jochanen ben Zakkai oraz Gamaliel.Szymon ben Gamaliel był wybitnym uczonym w Prawie. Był onprzewodniczącymSanhedrynuza cesarza Kaliguli. W czasach rabbiGamaliela, zaczęto prowadzić wykłady nauk na siedząco.Posiedzenia odbywały się teraz na ziemi, a wykładający siedział napodwyŜszeniu. Nazwa tych szkół była "jeszyboth" (hebr."posiedzenia") od hebrajskiego słowa "jaszab", oznaczającego"siedzieć". Rabi Gamaliel był autorem licznych reform, w tymdotyczących poprawy statusu prawnego kobiet. To jego uczniem byłapostoł Paweł, który zawsze się szczycił swoim starannymwykształceniem otrzymanym u Gamaliela. Sam Gamaliel byłnatomiast wyjątkowo tolerancyjny względem chrześcijan. GamalielnaleŜał przy tym do zawziętych wrogów Rzymu. Prawdopodobniezginął podczas rzymskich represji przy porannej modlitwie wdziewiątym dniu miesiąca Aw, przy zburzeniu Świątyni wJerozolimie.W 44 r. Agryppa wywyŜszył się w Cezarei jako bóg. W pięć dnipóźniej zmarł.Judea została ogłoszona rzymską prowincją i od tej pory przeszłapod rządy prokuratorów. Byli oni skorumpowani i rządzili Judeą wsposób tyrański. Rzymianie panowali przy pomocy dominacjiwojskowej i bezwzględnej eksploatacji fiskalnej. Stosunki pomiędzyśydami, Rzymianami i Grekami gwałtownie się pogarszały.Wybuchły walki Ŝydowsko-rzymskie.W latach 44-46 rzymskim prokuratorem Judei był KuspjuszFadus.W bezwzględny sposób przystąpił do walki z Ŝydowskimipowstańcami.W latach 44-46 w Judei wystąpił fałszywy mesjasz, Teudas, któryzgromadził wokół siebie patriotów i rozpoczął walkę z poganami.Rzymianie rozbili ich.Arystokracja Ŝydowska z Judei wysłała do Rzymuskragę na despotyczne rządy prokuratora Fadusa.W 45 r. cesarz Klaudiusz nadał Herodowi II, bratu zmarłegoAgryppy, przywilej mianowania arcykapłana w ŚwiątyniJerozolimskiej. Od tej pory Herod II mógł uchodzić wśród śydów zakróla Judei, chociaŜ był pozbawiony wpływu na bieg sprawpolitycznych.W latach 46-48 rzymskim prokuratorem Judei był TyberiuszJuliusz Aleksander.Wywodził się on ze społeczności Ŝydowskiej zAleksandrii, przeszedł jednak na poganizm. Rządy tego Ŝydowskiegoodszczepieńca rozdraŜniły tylko śydów w Judei.Stronnictwo Zelotów otwarcie wzywało do buntu przeciwkoRzymowi. Za próbę buntu, przywódcę Zalotów ukrzyŜowano.Na początku I wieku n.e. gminy Ŝydowskie byłyobecne prawie we wszystkich regionach ówcześnieznanego świata. W Damaszku, w Syrii, Ŝyło około10 tysięcy śydów. W Antiochii zwrócono śydomdawniej zagrabione skarby i sprzęty ŚwiątyniJerozolimskiej. Przechowywano je w synagodze wAntiochii. Do Rzymu wrócili wygnańcy Ŝydowscy,którzy zbudowali kilka synagog i mieli własnycmentarz w mieście. Gminy Ŝydowskie rozkrzewiłysię po Italii północnej (Bononia) i południowej(Capua). W Mezopotamii i Babilonii społecznośćŜydowska zajmowała całe dzielnice. Gminy istniałyrównieŜ w Persji i Medii. Z regionu Mezopotamiiśydzi wędrowali w okolice Morza Czarnego i domiast greckich w Azji Mniejszej. JuŜ wtedy istniałygminy Ŝydowskie w Grecji - Ateny, Korynt,Tesalonika, Filipia i inne. Pewnym jest takŜe, ŜeRzym wysyłał Ŝydowskich kolonistów na zachód,do Galii południowej i do Hiszpanii południowej.śydzi bardzo róŜnili się od pogan. Odmiennytryb Ŝycia, zwyczaje, wierzenia, odzieŜ, a nawetjedzenie, były dla pogan czymś dziwnym,zagadkowym i tajemniczym. Wszystko co było dlapogan świętością, budziło w śydach odrazę. A toco było dla śydów świętością, było dla poganobojętne. W ten sposób pogłębiała się izolacjaśydów, a judaizm nie cieszył się popularnością,gdyŜ ostro przeciwstawiał się bałwochwalstwupogańskiemu.śydzi z Aleksandrii (Egipt) postanowili obudzićwśród oświeconych Greków sympatię dlajudaizmu. W tym celu zgłębiali nauki i pismafilozofów helleńskich. Zachwyceni głębokimimyślami filozofów greckich, uroili sobie, Ŝe nie sąone własnością narodu greckiego, leczzapoŜyczeniem, zaciągnięciem od znaczniestarszego judaizmu.Najznakomitszym Ŝydowskim uczonym zAleksandrii był Filon, który pełen zapału nauczałprzykazań Zakonu i wpajał miłość do niego.Zwalczając fałszywe pojęcie o judaizmie,opracował Filon szereg traktatów, stanowiącychrodzaj komentarza filozoficznego do Tory.W tym czasie pojawili się liczniprozelici,nawróceni na judaizm poganie. Znajdowali oni wZakonie ukojenie swoich wątpliwości i pokarm dlaumysłu i duszy. Przechodząc na judaizm zmienialicałkowicie swój styl Ŝycia. W Damaszku większośćkobiet pogańskich przeszła na judaizm. Inni,odrzucali pogaństwo i przyjmowali naukę Tory,lecz nie przechodzili na judaizm. Takich nazywano"czcicielamiBoga",byli topółprozelici.Znaczna ilość nawróceń na judaizm bardzoniepokoiła kapłanów świątyń pogańskich. Rozmiarytego zjawiska nie uszły uwadze Seneki,nauczyciela cesarza Nerona, który stoniowouprzedzał się do śydów.W latach 48-52 rzymskim prokuratorem był Kumanus.Otrzymał on w zarząd Judeę i Samarię.Zwierzchnikiem Galileizostał prokurator Feliks.Obaj byli sobie śmiertelnymi wrogami.W 48 r. prokurator Kumanos wystawił straŜe wojskowe z legionurzymskiego przy wejściach do Świątyni Jerozolimskiej. Wzburzyło to

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

kachorra.htw.pl